асоцира (св. и несв.)
Опколен од сите страни со злато, дијаманти, смарагди, златни султански одори, човек не може да ѝ се противстави на мислата за величината на една многувековна империја, но тоа асоцира и на една тешка судбина на рајата, која ги создавале тие богатства а умирала гладна.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Силвана Симоска, универзитетски професор по германски јазик Семантичката единица односно конституентите (лексемите) на глобалната метафора Времето на козите во наративниот модус на книгата на времето на тоталитаризмот (сталинизмот), асоцира на оние луѓе кои преку жртвите кои ќе му подигнат храм на својот духовен и идеолошки водач.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
[...] Историјата на „шемите” започнува од Емануел Кант, а можеби и порано, но јас сакам да започнам со изложување на работата на еден истражувач од почетокот на веков, Сер Хенри Хед (Henry Head) еден од оние среќни луѓе чии имиња асоцираат на нивната професија.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Филмот Давење по броеви е претрупан со нив, а насловите како Замоците од шпил карти в зори, Големата Игра на Смртта, Крикет на обесениот, веројатно асоцираат на игрите и правилата на судбината, на еден ментален Тарот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Уникатниот предмет содржан во вализе-то на Мата беше познат (од списокот што го објави Бонк во својата книга за “вализе-то”) но овде беше изложена за прв пат; оваа полуапстракција (13) направена од примероци од влакна од косата, од градите, од под мишките и од гениталната зона, аранжирани по вертикала со само една тенка линија што наговестува контура на тело, и неколку исто така бледи линии кои асоцираат на формата на пенис во ерекција. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 113
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Би било преопширно да се навлегува во значењето на алхемијата, во бесконечниот процес кој, претворајќи го (симболично) неблагородниот материјал во злато, ја постигнува светлината и соединувањето со помош на темнината и расчленувањето - тој процес асоцира на урамнотежување на нескладноста внатре во идеалот на длабокото соединување на спротивностите (митскиот мотив на андрогинот), но, исто така го предвидува цикличното и дијалектичкото повторно добивање на контрастот, во една непрекината трансформација, чијашто точка на исчезнување, перманентно оддалечувајќи се, е Утопија (златото, каменот на мудроста).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Од DEJA MIS произлегува играта со зборови deja amis („Веќе пријатели“), како и играта со зборови за забрана, jamais („никогаш“), каде што и едната и другата асоцираат на инцест.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Зборот слобода му ја асоцира Граѓанската војна во Грција.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
„Во која смисла?“, сакав да ја прашам, но знам дека таквото прашање сигурно ќе ѝ зазвучи непристојно. Односно, ќе асоцира на секс.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Некој љубител на номенокарактерологијата може би извлекол определени особини за птичешките луѓе, па Пауновски би го асоцирал на фалбаџиство, а Чавковски на грабеж.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Секоја дреболија го асоцира на нешто од тој период.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Додека ги чекав гостите глетката, ова прекрасно зрение: фонтанчето ме асоцираше токму на македонските состојби кај нас, едно добро вртење во круг.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Пожарен личи на пожарникар. А кривинаш асоцира на возач.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Лифтовите во Холокауст центарот се дизајнирани да асоцираат на гасни комори.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Неговата мисла асоцираше на камиевската филозофија на приклештеноста на човекот меѓу егзилот и кралството, природата и историјата, зборот и чувството, видливото и невидливото.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Беа барани сите глаголи кои асоцираат на акција, во сите можни граматички времиња, со исклучок на глаголот "сум"кој, особено во сегашно време, носеше аура на некаква пасивна, потополно неинтересна, дури и мачна состојба, во секој случај онаква од каква што всушност секој од нив сакаше да излезе.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Се разбира немоќниот волк фатен во стапицата на крвожедните ловци би требало да асоцира на судбината на владетелот кој по никаква цена не сака да се оддели од власта, штитејќи ги малите немоќни волчиња, односно народот, според логиката на Бургиба.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Мајка ми објаснуваше дека авторот бил инспириран од тешката судбина на децата бегалци и сликал прикази и детали што асоцираат на нивниот мачен живот.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Главниот јунак ми асоцираше на Матеј. Неговото име беше Барни.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Кога Гаврил ни го соопшти неговиот план за патување во Порто Рико, веднаш тоа ми асоцираше на една песна што ја имам слушнато во младоста "ај, ај, ај, јај, Puerto Rico"...
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
