атавизам (м.)
Во првата авторот ја внесува сета своја нежност; во втората, својот атавизам; во третата, својата иронија.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Врвен познавач на шеријатското и модерното европско право, татко имаше некакво атавистичко чувство на балканското тежиште во себе, но и не можеше да се ослободи од одисејскиот дух, па брановите на судбината го исфрлија крај оваа река и во овој град, во кој мораше уште еднаш да се докажува, да го вкоренува своето откорнатичко семејство, соочен првпат со гладот, со гладот на своето семејство.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Беа атавистички загрозени најголемите вредности на Албанија низ историјата: толеранцијата и верската хармонија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
- По инстинкт и атавизам? - повторуваше Татко во шепот.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Откако малку се созеде, Игор Лозински продолжи: - Моќта за совршено држење на непогрешливиот правец во движењето на јагулите, била споредувана од научниците со моќта за ориентација на птиците - преселници, но сепак овде се работи за два различни феномени: има француски научници кои долго време го проучувале патот на јагулите за на крајот феноменот на нивната совршена ориентација да го препишат на еден вид атавизам.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Тоа е еден атавизам што во современа Германија доби нова ирационална идеолошка обнова.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Но не можејќи да се ослободи од атавистичкото верување дека власта над народот му е месијански одредена од некоја далечна, мистична сила, која може да биде само божја, Бургиба никогаш нема да се ослободи од неа, дури и кога сенилноста и немоќта видливо ќе ја ограничат моќта да владее.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И се препуштаа атавистички до крајот на нивната моќ, верувајќи дека владеејќи до крајот на животот, му се препуштале на повикот на судбината.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
