барање (ср.)
Ако не се задоволат барањата на романската влада, ќе се постапи неправилно и неправедно; ако пак се задоволи барањето на романската влада, против желбата на парохијаните, ќе се направи насилство.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако е така, тогаш природно е оти со барањето црковна реформа ќе се соедини и барањето училишна реформа, т.е. Архиепископијата ќе ја земе во свои раце училишната работа и ќе се сообразува во неа со народноста на својата паства; во грчките епархии и парохии ќе се учи во училиштето и ќе се служи во црквата на грчки јазик; во влашките – на влашки; во словенските – на македонски.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
46. Освен застапувањето за целоста на Турција, ова барање беше најжестоко пречекано од Организацијата.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Уште понепристапна стана широчината отколку во времето на Баждар кога кај багремите се преслија сложните Црни браќа - пет беспризорни момчиња, секој поинаков од другиот и секој сличен со другиот во брзото барање на најкус и најсигурен пат да го постигне она што го сака, она што ќе му донесе залак.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Падна една зима како мртов месец капна една зима како заклан страв Врвот од забите песни не изостри за голите гранки на погледот но пролетта ја наслути и ронливиот мак на тенката усна на детето на устата барање устата глад Капна таа зима како згазен страв Капна една зима како згасен месец
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Окитот ги заличи годините и зимата нема а немирна во мислата: каде Окитот ги заличи надите и овие раце израснати од барање во застани: каде Окитот ги заличи спомените на една зима мраз зима страв па сепак: каде каде
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
И еден тежок полусон и едно барање во тој полусон.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Уморен од долгото барање, сликарот никако не можеше да се реши од каде и како да започне.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Дури по подолго барање, во најдолната преграда наоѓа ред шишиња со ракија.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
(Потонува во неговата прегратка, најпосле, по сето грчевито барање.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Секој дошол во животот со некое свое барање и тој треба да го најде и да го задоволи она што е потребно или да не се согласува со она што постои.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И така беше го поминал целиот бел свет, оној старец, оној бригадирот Језекил, сиот бел свет, кон кого имал толку малечки барања онаа првата утрина, кога заминувал првопратено; со една тајфа тој отиде дури и во Канада, но ни онаа, другата страна отаде Океанот не сакала ни да чуе да биде малку подарежлива спрема него, и сега веќе не постоеше нидно место на светот, кое што не беше запознато со тој заговор: на она ситно човече од мајсторските тајфи да не му даде ништо повеќе само толку колку што му беше најнеопходно, не водејќи сметка за неговите крвави соништа барем еднаш да може малку подолго да здивне, барем еднаш малку да подзаборави на својата тешка копанка.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На ист начин ни стигна и одговор: „Напразни се вашите желби и барања.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Почна да се забавува со барање погодно камче што би го ставил во кутивчето што го немаше.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Најпосле изморен но не и со намера да се предаде, да го напушти барањето, се симна од таванот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Распитот премина на барање податоци од воен карактер.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
11. РИБА ОД НИВА, ШТУРЕЦ ОД МОРЕ - за вакви барања елбете сме криви, но дали сме прави од небото горе кога бараме светците да ни се живи...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
По долго барање ја најдоа закалуѓерена во еден манастир.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Но, сите овие новоградби, грандиозни и модерни, по завршетокот на Изложбата ќе бидат разурнати, а на нивни место ќе се појави одново парк. Такво било барањето на Белгијанците.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И да го завршиме разговорот за давањето и помагањето со тоа што ќе се согласиме дека помагањето и давањето се убава човечка особина, што и му помага на човештвото да опстанува и да се развива, но барањето и очекувањето некој потоа да нѐ фали, да нѐ возвишува и да ни враќа, е грдо и нечовечно!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
