Белгија (име.)
Животот по 40 години Во близината на Атомиумот е сместен павилјонот „Животот во 2.000-та година“, режиран од Белгијанците.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но, Белгијците од ништо направиле многу нешта, како што се сетиле тоа да го сторат и со „белите населби“, за кои инвестираат мали, средства, а пак затоа од друга страна, многу печалат.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Над Уј, од каде започнуваат и благите планински превои на Ардените, се втиснало уште едно градче, едно од најпознатите места во Белгија - Сартр, во кое се родил и долги години живеел нобеловецот Пир, свештеник, награден за хуманитарност.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Поминати се дваесет и една година од првиот писок на Стивенсоновата парна локомотива - во Германија и во Белгија се градат железнички линии.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Аниз Колц, белгиска поетеса Го прочитав романот Времето на козите во еден здив.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Следејќи го својот маж на повеќе дипломатски мисии, таа по неколку години живее во Копенхаген и Токио, сѐ до преселувањето во Брисел 1936 година, кога нејзиниот маж е наименуван за амбасадор во Белгија.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Тука му асистира на белгискиот скулптор Оскар Џасперс и кај него ја изучува вештината на дрворезот.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Земете ја Швајцарија, на пример, или Малта, Белгија, или Кипар, Монако, или Сан Марино: сѐ се тоа мали мешлести бебиња со многу капитал и тривијални проблеми; колку се поголеми интересите на разни полови на моќ околу нив, толку грижата за нив е поголема; Хонгконг, Панама, Доминиканска Република, Сингапур, Арапски Емирати, Исланд...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Аргентински писател роден во Брисел, Белгија.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Застапен во антологии на македонската поезија: Објавени во Англија, Индија, Полска, Словачка, Белгија, Израел, Русија, Србија, Турција, Албанија, Шпанија, Узбекистан, Италија, Чешка, Малезија.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Имено, животното било сопственост на граѓанин од Белгија.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Вчудоневидени, претставниците на органите за редот и мирот во земјата, прашале како го извел тоа, а тој им објаснил дека многу му помогнало тоа што Белгијанецот зборувал француски, а Сталин абер немал од странски јазици.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Климент Камилски најпосле со свечен глас како пред амфитеатар, во кој единствен слушател беше Татко се огласи: Додека престојував во Франција, Шпанија, Белгија, на Запад, често ги слушав предрасудите за нашиот Балкан, посебно беа нагласени тие од доменот на јазикот: сме ти биле разделени со голем број неразбирливи јазици, наречја, дијалекти, недовршени идиоми, сме ти биле жртва на најсилното пророштво на Вавилон.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
