божем (прил.)
Тоа го признаваат и српската и бугарската пропаганда, иако за надворешниот свет и едната и другата зборуваат оти во Македонија имало божем две народности: српска и бугарска.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А да е за нешто друго... Божем за некоја поголема работа да ме пратиш...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: (По малку време се враќа.) Си ја заборавив, божем каде што лежев кутијата за тутун. (Ја покажува.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: (Божем се мачи да најде спас.) Што да ти кажам, чорбаџи Теодосе...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АНЃЕЛЕ: (го зема куферчето и, божем прозорците се врата, ставајќи ја ногата на миндерот пее.)
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Божем, што рече Василка „месото ќе му го вари“.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Божем некој друг ти печали та ајде, бабо Анчо, удри гори што повеќе. (Ја зима фурката и седнува на каменот) Да ти се невиди и среќата твоја вака...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Човек си се расположил, си легнал да спие, а вие сте се се растропале, божем!...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Кога помина преку неа, Мече се наведе како божем ќе поправа нешто на количето.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кашлаше чудно, суво и тивко, божем му се потсмева на некој старец.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тој ги дигна рацете божем лови нешто невидливо во воздухот и се ничкоса на калдрмата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Молчев и не ја гледав, божем не ја забележив кога ми се доближи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Попот го почеша грбот од ѕидот и се стега да проговори, божем не му се проговара.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Божем со нова невеста, ама, галиба, и старата отиде. Нели пукна ѓавол еве ти ги и двете!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И, кога Доста веќе поотежна, и не излеваше од дома, Митра ги зеде ѓумовите божем по вода да оди, излезе и, еве ја — нема ја, си дојде дури кај ужина.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Што да ти правам, многу си загази, - божем сожаливо му велеше тој на Бошка.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Андон ја побарал за снаа Савка на Благоја, божем му е нужна за бостанското плашило.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Полека, божем се плаши иглите на светлоста да не му го пробијат видот, ги отвори очите.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Ама не, бабо, какви овчари? се буни момчето и, божем налутено, го мести реденикот; потоа се присетува и ги открива ретките, бели заби: - Прашуваш ли за Овчаровиот баталјон?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А знае, со таа секира го убив во одбрана провокаторот што дојде да постави кришум во струјомерот без обележани киловат-часови динамит, темпирана бомба, што ли. И божем онемува, тој - лажниот поштар.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
