боцкав (прид.)
Тогаш бев Марија, сега сум Еврејка и умирам зад боцкави жици во некој логор. далеку сум и не го слушам коњаникот во нашиот часовник, не ги сонувам невидените орхидеи, нечуените прици на твојата Африка.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Бараше ли во таа ноќ да ти се врати уште еднаш тој сон во кој личев на нота згрчена на пет боцкави жици?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Концентрациони логори оградени со боцкави жици. Секојдневно умирање.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Беа и едни лити завивања во колениците, и боцкаво трпнеење во подноктиците на рацете, блажеви во слабините и она познато чувство за здивот, исполнет и затнат од некаков снег.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Таа скочанета замрзнатост во оваа пајажинеста, глува тишина. Од тоа онака боцкаво зрачеа илјадниците зеници...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се провлекуваше пијан низ ниски боцкави грмушки, низ трски, низ мочуриште, а крекотот на младите жаби го бодеше со смеа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
- Змија, се наведнал над покојникот Симон Наконтик, кикотливо старче; заради боцкавата муцка бил налик на видовникот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но ни волшебната вратика не можела да ги воскресне од земја луѓето на минатото, ни крваригата, ни синчецот, ни боцкавото магарешко цвеќе. Ништо.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
А таа, Ганка, била испиена, со преголеми очи од глад и со гребаници по лицето и по рацете од ноќно или скриено дневно движење низ боцкави грмушки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Секој збор им бил ко боцкав трн. Без заби се апеле, без раце се давеле...
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Дејан подголтнува и ме бакнува и ми кажува дека сум убаво грда, јас го галам по боцкавата брада и не сакам да знам што крие под таа газа, зошто му ја ставиле и кога ќе си оди оттука.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
