браво (изв.)
Браво, бре, ово је баш делија ... Него шта, не може свака рѓа да буде четник...
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
- Една карамела, - рече Зоки и оддели настрана една карамела, - две карамели... Три карамели... - Браво, браво! – рекоа гостите.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Браво, браво! Да му е алал! - дополни втор.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Браво, јунаци! - рече комесарот и им честита.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Браво, Трајче! - го пофали чичко Тале, го почука по рамото, му ја стегна раката и продолжи: - Таков те сакам. Да бидеш како татко ти.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
— Браво, браво, а така де! — повикаа во еден глас сите тројца заповедници кога го видоа белото шамивче и зачекаа да се појават комитите на вратата и да се предадат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Браво, ми вели Нина Шчепкина, што имате завршено? — Гимназија, велам. — Отсега ќе кажувате два факултета.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кто сказал ,браво“, повторува едно за друго, а Германките само ги покажуваат јазичињата ко гуштерици.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Браво, велат некои Германки.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Браво, - ми вели тој мене.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Ракоплескањето шуми како пролетен дожд врз ламарина по салата и од сите страни се чуствуваат извици: Браво! Ние се гордееме со тебе!
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Избилдувани мажи и жени - коишто речиси без иронија ги нарекуваат beefcakes (говедски колачи) - добиваат аплауз од околината. Браво тело!
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Браво, аплаудира лицето на жената.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Браво капетане, капетане алал, секоја чест кормило мајсторе!“ – се раздрав со гласот мој цел, и ми дојде некако убаво, лесно на душата, и продолжив да навивам, да го бодрам...
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Долговечноста е цел сама по себе. Браво, Willi! Браво, долговечно тело!
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Браво, бе, машко!“ го чув и видов Стојан Козето седнат на триножното столче едно педесетина метри над мене во воздухот, со престилка на себе и шило и чеканче в раце, “ама поќе ништо не ми треба! Сѐ имам дестур!“ и широко насмеан покажа на куповите ѓон до себе.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Бидејќи го растурив Ритон, ќе те оставам сосема сам, во недоумица. (Браво сето преостанато време ќе гледа кон отворената врата во која влегоа Жан и Боб)
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Вангел Русјаков, без да ја поткрене главата проломотува Браво за Дине, ем две жени, ем куп деца, ем сам под капата на Господ! се подзавртува и својата ситна женичка како да ја напикува во својата пазува.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Публиката падна во транс; аплаудираа, викаа „Бравооооо!“, и дружината излезе и се поклони: Луција беше невестата, а домаќинот беше никој друг туку – Фискулутурецот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Олаџак, рече неговото величество, браво!
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
