братски (прид.)
Ако вам ви паднит тешко од те мои думи, не са, братја, те од злоба, а од братско срце.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Таа дружба треба да пушти длабоки корени помеѓу двата братски народа за да им даде можност рака за рака да одат по тешкиот пат на културниот прогрес.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Среде тој бескраен спор помеѓу двата братски соседни народа македонското словенско население, заради кое тие се караат, малце по малце зрее во националното самосознание и сака да се ослободи од покровителството на соседните народи за да може само да си биде вршител на своите судбини.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако куќа не направив со високи шимшир порти, куќа цел свет братски ми е братски срце што отвора, срце - порта највисока, срце - куќа најширока.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Тлееја Македонците и на грб нејак влечеа крвава двојна робија: едната како славјани, со јазик туѓ и негрчки, другата како аргати што сакат да прегледаат, да видат бел ден радосен, заедно со народите на Балкан братски здружен во една федерациа.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Машини, плугој тој ќе ви даде, дајте му братски рака, нивата наша молитва нејќе а труд - работа сака!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Дури свет светува, дури сонце грее ќе се слуша песна радост ќе се слива, Републико наша, наша братска стрео, да си вечно славна, да си вечно жива!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Од бујниот Вардар до Соча и Драва во секое срце денес радост плива, - Републико наша, мила братска стрео, да си вечно славна, да си вечно жива.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
- Рековте братски и сложно ќе живееме, бегу, - забележал дедо Геро.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тогаш Младотурците рекоа дека слобода носат за секого, комитите нека си се вратат по дома: да живееме сите братски и во слога.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Братска слобода, таква слобода и држава, каде што луѓето ќе живеат братски, држава без кралеви, султани, паши, аги и бегови.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Но сите братски и другарски, ме тешеа. - Немој, Јоле, не биди таков! Што ти е гајле - таа е од дедо ти...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Пишете што ви треба! Братски и другарски поздрав Тале.“
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ој не барај така братски, брате, те молам, брат сум ти, но Исус не сум за така да давам...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Камо ви го оружјето од братска Бугарија?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Светот е полн со убавини, светот е полн со сешто, па ајде да делиме братски, за сите да има по нешто!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Шуми, шуми, родно знаме, биди вечен цвет и пламен, биди жар и братска љубов, биди зрак на живот убав.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Зар не знаеш дека Енвер Хоџа братски не прими, а ти му го крадеш стрништето, а?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Сметаме дека ќе биде интересно за вашите читатели ако им ги соопштиме имињата на оние бугарски претставители кои по 450 години на 15 март 1871 г. се собраа во престолнината на некогашната византиска слава и величие за братски да се посоветуваат како да си ја уредат својата црква на која до пред десетина години ѝ се закануваше опасност да стане плен на фанариотите; таа и денес од нив страда насекаде во несреќна Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И така нашиот зејгора пак сам и без братска помош на поранешните свои познајници, со стремеж зацапал по мочуриштата, да фаќа со примки и стрели чапји, жерави, шлуки и галепчиња, и в поле или в планина -дропки, пчеларки, пупунци, сојки, ветрушки.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
