бригада (ж.)
И така, Мече се најде одново пред командантот на младинските бригади.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Во втората бригада, меѓу минерите, се наоѓаше и Беличот.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Таму сега има многу младински бригади. Копаат канал.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Млади тогаш ќе тргнат бригади низ крај роден ќе градат и пеат, ширум в села и далечни градој ден ќе расте под сината стреа...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Но бригадата е построена и веќе во движење.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Здодевно му е - бригадата е овде три дни, тој веќе неколкупати ја чистел пушката, го изодел селото надолж и нашир, со окцето шашливо ги измерил сите девојки.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Тука е, во бригадата. Само ние го викаме Немтур.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
По 9 септември 1944 год. во македонската бригада „Гоце Делчев“ во Софија раководел со АГИТПРОП, а придонесол и за формирање на македонски радио-час во емисиите на Радио-Софија, во кој го читал и Манифестот на АСНОМ.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А еден ден и тој можеше да замине со една од бригадите, што поминуваа низ неговото село.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На оној потоа бргу не му беше тешко да си најде нов бригадир на градежната бригада.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И сега тоа старче си имаше и нова куќа, како и сите други бригадири, како сите братучеди и чичковци на Претседателот, а во секоја соба и тоа имаше по еден персиски килим, по еден од оние, што ги ткаеја девојките од нивното село во текстилната бригада на Задругата, никаде непрокнижен, напросто земен и однесен.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Готово ли е? - праша командантот на бригадата. - Готово! - одговори комесарот!
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Назад во бригадата беше Трајчевото коњче Дорчо.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Кога бригадата беше построена, командантот искомандува: - Бригада мирно! - Баталјон мирно!
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Наредив уште илјада и триста ридишта низ кои минала бригадата, но никако не можеше да си спомни за Сентерлевиот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во меѓународните бригади.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Има ли таа кралица, те прашувам јас, пушкомитралезецот на првата десетина, трет вод, втора чета на првиот баталјон на сто петтата бригада, има ли таа кралица барем малку ум штом од топлата вода во широката и долга када оди под дожд?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Слушам... Првпат ја слушам. - Маршот на осумнаесеттата бригада...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
5. Таква е, гледана однадвор, пуста и ненаселена, наваму од крајот на последната Голема војна, односно наваму од принудната колективизација, и нешто потоа, откако ги зафати луѓето емиграцијата, таа самоникната и безимена потковица среде Бакарно Гумно, која, спуштајќи се благо по голите падини на ридиштата, на запад и на југ, сè до мелиорацијата (пред десетина години ја извршија доброволно младински работни бригади; покрај бесплатна исхрана, работничка облека и плускавици на дланките, младинците имаа и задача да ги шират меѓу себе љубовта и братството) се преточува во ливадско земјиште (сега сушно и неплодно) испресечено со мртвици и блата кои, пак, се вливаа во Црна и во кои заедно со стотици видови барски и преселни птици живееше и лошиот дух на маларијата, а на исток и на север, односно на североисток и на северозапад, сѐ до мариовските планини, односно сѐ до Прилеп и сѐ до крушевските планини, во житница и тутунско поле.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во некое списание, наменето за ловџии, или во весник било, пишувало дека порано, пред што младинските работни бригади ги исушиле мртвиците и блатата, во Пелагонија, во Ларинско, Битолско и Прилепско Поле, а тоа значи и во Потковицата, живееле над 400 видови птици, но дека сега биле сосема изретчени па се предлагало, или сами властите предложиле, да се направи некако да се обноват мртвиците и блатата за да се вратат птиците.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
