бунтовник (м.)
Ако народниот протест во верските и училишните работи, во кои општините треба да се признаат слободни, се покаже од заинтересираната пропаганда како бунт со државна боја и се бараат државни мерки против бунтовниците, тогаш народот и интелигенцијата треба да се обрнат кон конзулите, како кон арбитражни судии.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Секој правоверен да излезе со еден заграб дрва и да присуствува на интересното погубување на бунтовниците кога ќе бидат живи изгорени.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
За првпат нашите бунтовници видоа море и за првпат седнаа во галија да бидат превозени на другата страна.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тие нивните бунтовници живи ги печат на големи огнови насред пазариште.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ако ги затече живи „бунтовниците“, тој лично ќе му ги предаде нему — на валијата, да им суди судот, ако имаат кабает.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но место предавање Петко му запна еден куршум и коњот падна под агата, а тој старски побегна назад за Маково, оставајќи го Бахтијара сам да се расправа со бунтовниците.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Така гледајќи ги, крвнички, тој бараше само едно: да ги најде вистинските бунтовници, иако сега сите му се гледаа кумити и бунтовници, та во својата врела глава си ги претставуваше и децата од две години како пораснале и станале кумити.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Современата уметност бара пресврти, експериментатори и бунтовници.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Бојот ќе траеше неколку дена, а потоа, ноќе, откако ќе испоубиеја многу турски војници, бунтовниците се повлекуваа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ниту еден од карваните со зајре, наменет за војската, цел не стигнуваше таму; уште од местото на тргнувањето бунтовниците ги преследува.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
...исток и запад сепак остануваат само поаѓање и заод а преминот потполно емотивен засолнет од броење од подоцна од порано топлината на кожата (пресвлечена во пижама спортска маица свечен костум) е тука под ткаенината каде не сум ниту добар ниту зол ниту малограѓанин ниту бунтовник единствено љубопитно тело...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Како што Змијата ѝ дозволува на темната грабливка да ги забие канџите во нејзиното виулесто тело, оплодувајќи ја со сината крв жедната почва, како што Загреј, парчосан од синовите на Уран, повторно се раѓа, уште помамлив и постраствен во светлината на мудроста, така и тие, загадочните рицери, непомирливи бунтовници против Законот што потценувачки го дели боженското од земното, минувајќи низ она што го нарекуваме стварност, се претопува во треперливата прегратка на духот, засекогаш млади, неранливи во своето жртвување...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тој е херој на безусловната љубов кон животните, бунтовник којшто ќе исчезне со козите во утробата на еден недофатлив рид.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Арапските бунтовници врискаат и рикаат, на луѓето им ги сечат мудата, им го вадат дробот, ги прскаат со бензин и ги палат.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Доколку од тоа се изроди некој кој не дува во истиот рог, стварен бунтовник, настапува паника во целиот театар.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
А нему во претставата му припаѓа улогата на бунтовник, но, се разбира, лажен бунтовник.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Хипстери! Битници! Бунтовници! Пушеа трева. Се дрогираа. Презираа телевизија. Беа шокантно писмени.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Големиот бунтовник денес живее во потполн комфор во еден од најексклузивните и најскапи делови на Беверли Хилс.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Следејќи ја својата репутација на бунтовник до крај, тој стана единствената личност во „Градот на бесмртните ангели“ која всушност сака да умре.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Сите атеисти, нихилисти, бунтовници, проколнатици, клетници и многу други слични, едновремено се и крајно нежни, чувствителни природи, преполни добрина.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
