бутка (несв.)
АРСО: (Го бутка благо.) Арно ќе биде! Само никому ни збор!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Само еден по еден, не се буткајте народеее! ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И буткајќи ја смрзнатата тупаница во големата уста, го задуши плачењето, во страв овој човек овде и мртов да не му се насмее за неисполнетата клетва.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Здраво“, рече збунето брат му и застана. „Вие веќе се познавате“, покажа со главата кон девојката. „Здраво“, рече и самиот. „Секако дека се познаваме, ако она, денес, беше запознавање.“ Околу нив се буткаа гласови и лакти, тие и самите отпор во лаките за удирања, беа безгласни.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се буткаше со начулени уши за да го распознае во нестројниот говор неговиот глас.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но големите деца веќе не го слушаат и го буткаат да ги остави насамо.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Васе ме бутка: - Сокри го, ќе те види!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Некој зад мене ме бутка в грб и ми подава нешто.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Луѓето купуваа, носеа пакети, се буткаа, трчаа кон подземната железница...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ги претрчувам улиците. Ја буткам капијата од дворот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Кикотот на јатото црни пиони, што меѓусебно се скокоткаат гледајќи во кралицата со надуениот мев, ме бутка кон најистурениот агол на таблата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Студот, како да го буткаше пред себе во неизвесност, го боцкаше со безброј ситни, невидливи игли, го тераше да чекори.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
- Еј, брате, слаботија си ти. И буткајќи ја смрзнатата тупаница во големата уста, го задуши плачењето, во страв овој човек овде и мртов да не му се насмее за неисполнетата клетва.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Малиот му го бутка со нога. Курта ги зема очилата, му помага на Кртот да се исправи и му ги стави назад.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Се буткале, секој да се наднесе над него, некои од помладите да му ја допрат со усни десната рака, чиниш тој внимателно ги слушал и ги следел со малку накривена глава и подотворено око кон своето воле под дамкав габер; суро живинче слично на изгаснато суштество.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Некој зад мене ме бутка по грбов и ми подава нешто.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Васе нѐ бутка. - Скри го, ќе те види!
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Не ја слушам дали ми вели нешто, но веднаш на усната го чуствувам топлото лажиче што жената ми го бутка меѓу усните.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Еден кров бутка друг, шилесто е, повредува, крвари долж светилките, долж улиците во сино, во црвено, во жолто...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Жените што изведуваат порно ги буткаат работите во позитивна насока...
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
