вештерка (ж.)
ЛЕНКА: Му направиле магија. Го врзала некоја вештерка…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Се осмелувам да прашам : - Татко, вештерките дење ли спијат?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Малата вештерка лета околу ламбата и фрла сенки по намуртеното лице на татка ми.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кога виде кадијата дека со никакви бакшиши не може да ја соблазни, со сила не смееше, плашејќи се да не е маѓепсница и вештерка, какви што по тоа темно време ги имаше кај сите религии, реши да го измени режимот спрема Анѓа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И не знаеш што е тоа месечар. Не знаеш што е тоа лов на вештерки, не те мамат зраците на небото кон бели бездни.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во некоја вечер пред тоа, обиколен крај огнот со ѕвездесто распрснати сенки, им објаснуваше: „Некогаш вештерките ги топеле во смола и ги палеле со помамни славопејки за крстот.“ Смоларите не му веруваа; се подбуцнуваа кришум со лакти и се клештеа кон месечината.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
шишенца, кочанки, чешлиња, мивки, сапунчиња, гризнато овошје, коски, пердуви, распаднати метли и износени опинци, и ги носеше некаде со себе за пак утрината да ги врати и да ги остави на брегот; гледаше кон шеварот и трските во езерото во кои се размножуваа сите водени птици и кои крескаа како нечисти тешки и гадурии, што тука, во старо време се криеле: змеови, азџери, стии, ламји, вештерки, улавици, гидии, сеништа, ветроштиње, таласами, нави, укалци, катари, улери, буици и други сакатури,
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ме затвораа во кафези, ме јадеа ѕверови, бегав од вештерки и кога се разбудив ја сетив топлата нежна рака на татко ми врз моето лице и неговиот загрижен глас што ме викаше по име.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Лекарот, довршувајќи рече дека во палатата е затворена убавата ќерка на кралот, дека ја маѓосала некоја лоша вештерка и дека спие.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Таму ги држеа уште пенајсет дена и на крајот ги испуштија, биле кусодрамки и вештерки.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Реве и јачи вештерката, Гризе молкот, каса тишината, Во срцето ноќта- пештерата.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
А видов, со свои очи ги видов вештерките, на голо пладне, што се вели...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Вие сигурно пред малку ја препознавте таа ваша вештерка, зарем не?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Како што наближував до „куќата на вештерката“, така чувствував дека нозете ми се враќаат наназад и сè побавно ми одат.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Црпнав со лажичето и во тој момент помислив дека можеби е тоа од оние јадења што само вештерките умеат да ги подготват и со нив ги претвораат децата во камења, ама веднаш се сетив дека вештерки во вистинскиот живот не постојат и ми падна жал за старичката на која рацете ѝ се тресеа од старост.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Продолжуваше „ловот на вештерки”, се редеа монтираните процеси, се вршеа брутални кражби во името на „класната борба”, не престануваа верските и идеолошките погроми, течеше злата крв на делбите, тивките и гласните ликвидации.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Земјата минува низ мачни искушенија: следеа монтирани процеси во името на класната борба, се множеа идеолошки и верски прогонства, придружени од страшен лов на вештерки.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Маглата како парталава вештерка ни ги фрли в лице своите отровни преѓи.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Протестантски отпадници за време на Инквизициите на Римското папство - да не го заборавиме палењето на вештерките изведувано од страна на Протестантите кога тие го преземаа раководењето со одделението за контрола на Хаосот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Иако драмата „Вештерка со избушен јазик“ страда од одредени слабости (малку се повторува, малку драматуршки шлајфува, малку премногу има содомија во недостиг на подлабока фантазија), таа сепак и пред сѐ е една автентична поп-драма, доволно снажна и експресивна за да засени 95% од јаловата македонска книжевна продукција.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
