виток (прид.)
Забележливо витка. Грациозна. Чекори полека. Достоинствено. Фризурата крената; косата собрана на темето. Разголен врат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Цела недела северникот ги даваше своите благодети. Во каушите сѐ почесто се носеше витката мелодија на ориенталните песни, полни со болка и копнеж.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ги привлекува витките, јадрооки девојки со скапи подароци: ѓердани, позлатени гривни, свила и чоја и така лесно, како пеперуги во оган паѓаат во неговата шепа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Мажите беа средни по раст, витки, цврсти и не многу зборливи, жените пак, дотерани во свила и кадифе, со високи и натаврени шапки на главите, прилегаа на светиците и болјарките од фреските и иконите во црквите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Фино обликувана, витка фигура на жената одзади, во лесниот мантил, изгледа како девојка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Како некаков намуртен виток буф тој својата публика прекорно ја посматра низ наочарите што му стојат на врвот од носот.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Во сето тоа Дедо Мраз зјапаше, плашливо збунето, до оној момент кога најубавата кукла повторно му го одвлече вниманието, кога нејзината виткост ги надрасна сите убавини што поиграле пред неговите очи, сите волшепства што зачукале на неговото срце.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Прво што почувствува беше олеснување, но додека го набљудуваше цврстото витко тело како се движи пред него, со црвениот појас затегнат токму онолку колку што е потребно за да се нагласи заобленоста на колковите, почна да го притиска чувство за неговата сопствена инфериорност.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Како да го заборавам неговото мало муцунче, неговата мека кадифена козина, ишарана со два реда бели дамки, неговите витки ноџиња со жолти копитца на врвот? Како да го заборавам?
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Велат дека некоја квечерина, неколку месеци по нејзината смрт, дошол некој човек, остарен, со виток стас, со букет во рацете, поминал покрај траурната порта на Невена, троа подзастанал и си заминал.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Црни, прави, издолжени зеници
кабаре бастуни, караван плајвази
камбани нечујни, витки
ќулафки од грб гледани
стожерниот дел на крстот
језуити озрачени со водена светлост
најстрогиот Ред во историјата
на езерото, чудо во Охрид!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Во небеската синевина поигруваа зраците на сонцето, а утринскиот ветерчок ја мрсеше косата на витките палми.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Витото торзо ѝ беше во хармонија со останатиот дел од фигурата, но градите можеа повеќе да ѝ одговараат на некоја појадра женска фигура.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Среде распупените копнежи на небото витката става на пламенот во луд занес ги обезглавува изџимканите сни и не ги одлепува усните од цуцињата на бардињата од кои дурлат огнови во течна состојба.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Работниците весело ги извадија скелињата и од тој сплет на греди и штици излезе мостот, виток и бел, сведен во еден лак од едната карпа до другата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Стројна, витка, со бујни гради и женственост. Харизматично милозвучна боја на гласот.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Беше витка, секогаш многу елегантно облечена девојка, со убава костенлива коса и светла, сјајна кожа.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Педерлук стана модерна шема секој од Сорос во раце го зема дојдоа дури во нашиот двор Софија Теодор прв амбасадор Педерлук сегде на Тв се врти и секој водител газот го трти пораки секоја вечер се редат неможат мирно на газот да седат Ја сум пасив, имам снага витка пуштајте есемес никој да не титка добро ситуиран живеам на Водно поздрав до режија нека стои долго
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
И почна да плива како рипка витка, во синото море го престигна Боре.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Приказна втора: Излетникот одбрал млада мома, витка и подвижна, па на поза бр. 2 се укочил и експресно завршил во „Градска“, од каде, по дадената прва помош, е испратен на домашно лекување.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
