глаголи (несв.)
А сипаниците не е тешка болест, слушај ме што ти глаголам.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
- Учениот глаголи по учено- велеше Петре Даскалот.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
„Како?“, успеав само да пропелтечам. „Па и ливчето на отец Мида“, продолжуваше Филозофот, „не е цело сочувано, и завршува токму кога за ѓаволот треба да глаголи, вака: ,Кога човек го гледа тој ѓавол, коските му штракаат, и посакува да се сокрие од него, на место невидливо, толку невидливо што...’ Како да сака да каже дека местото е толку невидливо што видливо е сосем, а во таа одаја повидливо место од она на ѓаволот – нема.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А ти учи од него, оти тоа што го глаголи не е отров: та нели отровите, во мали дози, во капки само, како и мојата ука на преподавањето сказанија, се користат како лекарства за болки?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ете, за пример, јаска ниту аз, ниту буки, ниту глаголи не знам... - Не знаеш, ама глаголиш колку за половина село...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
