гологлав (прид.)
Албанците, гологлави, пристапија со почит, со раце скрстени. Тој час најстариот се доближи и вземи удри очи па прошепна со искрен глас: И везден ти да плачеш, имаш зошто.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
А Неда, носејќи го на раце лесниот товар, силно офкајќи, се качи по ретките високи скали, гологлава... Нова стихија разнесе плачој.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И така замислен, гологлав и подведнат, остана долго неподвижен.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ене по улицата трча некој човек. Гологлав е и се гледа дека е исплашен.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Од шаторот излезе гологлав француски војник по кошула.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Спроти вратата во одајата, зад гостинската долга маса, седеше гологлав офицер во лицето како некое берберче, со кноки мустачиња.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
3. ОД ЗБОРОВИ ПРЕКУ ГЛАВА КАПАТА МИ СЕ СКИНА - секој од нас, мили брату, те разбира сосем, но штом капа си носел ти и лесно си минал што да речат, пак, повеќето гологлави што се...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
2. АКО СИ ЌЕЛАВ, ГОЛОГЛАВ НЕ СЕДИ - не за да не настинеш народецов се плаши, туку да не те есапат за мудрец кој вреди да ги изреформира сите школства наши...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Ние, и гологлави макар, речиси безглаво зазбревтани сме на пат од едно бегајќи, кон друго трчајќи, сѐ така...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
А и за Јона се велат луѓето. Оди гологлав, велат, за да не ја скине капата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пред неа одеа три божји крста, а зад неа гологлави мажи и забрадени жени во црни шамии.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
— Мајките не одат гологлави, ми вели детето, тие сите жалат и носат црни шамии.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Непознатиот со татарски или монголски или черкески очи, ноздри, усни, гологлав и испотен, застанал и ги подвиткал топчестите раменици, го испуштил анџарот од левата рака и подавајќи ги двата прста на десната, показалецот и палецот, ги преплашил најблиските како да е невидено животно со црни или отровни рогови.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Само што ме виде и тргна по мене гологлава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Оделе претпазливо кон челната двоколка и не знаеле дали гологлавиот човек со попска мантија под кожувот е мудар советник на туѓоселани или е дневен грозоморник што им смислил стапица.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Такви спрложени чудотворци живееле гологлави некогаш на сува папра и во дупки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Потоа со наведната глава, башка и гологлав, влезе во службената кола, без збор на приговор или отпор, па се упатија никаде другде туку пак во Клиничкиот центар, само сега погоре, во Судска медицина.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Дотеран како за излегување а легнат на грб. И гологлав.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Се исповедам пред Бога Свежо избричен Гологлав Со предупреда во Зборот: На почетокот беше Тој!
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
