готовс (прил.)
Тој го милуе, го полни, оди кај прозорецот и застануе на готовс).
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Напред и назад ги следеа моторцикли со митралези „на готовс“.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Војникот објасни: - Пушката овде ќе ја навалиш така што да ти биде на готовс.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Стражарот го забележа огнот од цигарата и ја зеде пушката на готовс, но знаеше дека кој чури цигара не е лош човек, та го дочека на десетина метра пред него и силно викна: — Ќим с'и сен (Кој си ти?) — Бен'м коџабаши (Јас сум кметот) — одговори Илија и му се приближи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Уште на одењето чаушот си ја зеде пушката на готовс.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но кога наврте на долот, на пет шест стотина метра од чуката, од растот испадна војник со пушката на готовс и громко извика: — Теслим, бре ќерата! — и просто му ја допре цевката од пушката на Милана в гради.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Според ова, не изненадува фактот дека владата е на „готовс”.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Ја симнав пушката од рамо, ја ставив на готовс и се упатив кон селото без никаква заштита.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
„... Потоа отидов во котларницата каде што ја имав скриено пушката, ја наполнив, ставив фишек во цевката и со пушката откочена, на готовс, тргнав кон канцеларијата на директорот со пушката пак во најлонската вреќа.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Готов сум, му реков на валијата, спремен сум саат кулата да стане најубава во Румелија, да го ставиме врз неа саатот донесен од мојот Сигет.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Лошите вести Рада секогаш ја држеа на готовс. Секој телефонски повик значеше ново премрежие.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Го пребарува неговото име во компјутерот, го споредува матичниот број, ми бара државјанство, ама јас сум мајчина, спремно на „готовс“, наредено секое ливче, документче, воена книшка, извод од книга на родени од пред 100 години, како и изводи на сѐ живо од прва линија на рода, крвна и некрвна.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
А тој, како на готовс, срипа и извади пластични чаши и налеа од сокот држејќи го под мишка бебето, кое, патем, се викаше Барбара. И ѝ личеше името!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
