детски прид.

детски (прид.)

Мече беше без родители и се скиташе по улиците сѐ додека еден ден не го прибраа во детски дом.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Во 1946 година излегува од печат првата негова детска збирка песни „Македонче“, во 1947 година поголемата приказна во стихови за деца обработена по народен мотив „Мице“, во 1948 година „Школско ѕвонче“ и „Во полската куќичка“ и во 1949 година излегува од печат книгата песни за деца „Крај огниште“.
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
После ослободувањето, во новостворените услови на нашата Народна револуција, тој се пројавува како детски поет.
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Пред мене се редат куќи и улици, училиште селско, варосано, чисто, о, спомени детски, одбегнати птици, ко детулче каде јас сум учел писмо!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Со детска волнена шапка на глава, издолжен штрковски и призрачно зелен, кон нас чекореше Пенчо.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А потоа се состанував со него чувствувајќи го како брат и верувајќи му со сета детска искреност.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Утредента селанецот нѐ поздрави со тага во детски раширените очи: - Одам... Лекарот вели дека заздравела раната.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кога ќе ги врзе трите камчиња, 2) трици од брашно или дрво под бичкија, 3) лош човек — трица трнка — растение со многу трнје троска — остатокот од железото што останува после горење на железото трпезница — долга софра — трпеза тук — салото што се топи од сланината кога се јаде само пржена тукче (деминутив од тук) туткан — будаличка, завапкан тутне — да помине овој бел век ќаа — чорбаџија што пасе туѓи овци со кирија на руга ќатипче — писарче ќедер — штета ќерал — дел од куќата (шпајз, мусандра) ќеше — сакаше ќешки — само . .. ќилим — црна шамија за на глава ќулка — детска горна облека со ќулавче ќурдија — машка облека — елек ќурче — легинско фустанче угич — брав што оди пред овци, специјално острижен уѕур — од досада од бес, од што нема што да прави укрилам — заштитам улишам — правам со некаков дефект, без нешто што треба да го имам улка — утка, будала, глупа жена уложје — кошулицата по раѓањето на дете или животно уми се — се мисли, се чуди Уќумат — околиска власт ушчип — мена на месецот кога се подјадува фарк — итер, мајстор, ербап, снаодлив човек филџан — чаша за кафе фудбал — гордост, на големо оди „фудул" — големџија цврцнат — поднапиен цинкам — се ењавам, стенкам црквар — што оди или не оди в црква црнгалест — калеш човек, жена црнило — во случајов мажот или жената е црнило на другиот сопруг цулувци — спуштена коса над уши и потсечена до под брада Чебрен — манастир крај реката Црна чеда шарени — мешани деца машки и женски чекулец — дел од самарот за кој се закачува ортомата чело — почесно место на софрата чепкам — волната се чепка пред да се влачи честица — дел од просфората од која се вади литургија чисти понеделник — понеделник по поклади за Велигден чмеам — полека вријам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Отворена надворешна омраза, внатрешна љубов, несвесна, детска.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таман на среткуќа кај долното било, за голема радост на Доста, од пелената се слушна нешто како маче кога мјаука. „Мјау, вјау, a јаа,а,а," — се распозна детски глас.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А во гората под стрмниот рид малечките планински нивчиња, во кои се жнееше, беа неправилно начичкани еднододруго како кутивчиња редени од невешта детска рака.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Колку повеќе тоа заприлегува на возрасен, толку повеќе човекот станува детски недоверлив.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тоа не е сѐ. Зад колата чекори третата судбина: ситнолико дете со суви усни и влажни образи; тоа се држи со двете раце за решетките и тивко, ретко, речиси нечујно липа низ раширените ноздри; погледот на влажните детски очи не се одлепува од кучето.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не можеше да се истрезни, и без разбирање (сепак разбираше) го гледаше розовото детско лице, смешниот сит лампион без една брчка.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Едно чеволче, за едната нога на детскиот палјачо, една алка во непрекинлив синџир на постоењето.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Црнецот има благи, детски насмеани очи; ако се бара, во нив ќе се најде љубов.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Требаше да ги истргне како детска играчка и да појде да се бие со глава. И уште пред таа есен.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Настана детска пискотница, старски молби, плачки, пцости, физички напади и расправии, но откаде паднаа неколку старци од јатаганите на семејните, децата беа собрани и со кадијата на чело, одведени и затворени во еден конак, а старците си заплакаа и си отидоа во своите села да им ја однесат тажната новина на мајките и татковците од пленетите деца.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Сакав да го видам малото лозје, најголемата радост во моите детски дни.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
За миг, чиј живот е долговечен колку и една искра, колку и светлоста на ѕвездата со бела опашка, минаа пред неговиот вид призраците на една иднина независна од него: Јана со набрекнати дојки и детска количка пред себе, и тој, Иван сиот покриен со мирис на пелени и загорено млеко, и дождалците зад широкиот грб на богот Мирон, и брат му со нова и тешка кожена торба под мишка, и тие, бројките од Нојовиот ковчег, весели и насмеани победници над една рапава смеа.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Повеќе