древен (прид.)
131. Словакот Павел Јозеф Шафарик (1795-1861) е истакнат словачки и чешки филолог и етнограф, чии најзначајни дела се: „Историја на словенскиот јазик и литература на сите наречја”, „Словенски древности”, „Словенска етнографија“ и др.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во древниот поцрнет рам уморно трепкаат две чудни очи.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Јас, потпрен врз неколку букви Гледам спокојно од нив ноќта како резбари крст И како полека се вљубувам во неговиот древен јазик Единствен на светот само со идно време.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Сите ликови, сите оние брадести оклопници, сите ковачи, колари, стражари, трговци, што тој преку своите мисли ги населуваше во таа древна населба, сега му откажуваа послушност.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ќе се вратите пеејќи за сончев ветер Што пустоши низ оваа древна мапа На која веќе се распознаваат Изгаснатите огништа околу кои седите, Велам ќе се вратите зашто јас тоа го читам од плодовите и од летните магли, јас тоа го слушам од лебот и од солта, јас тоа го гледам во очите на жетварките, јас тоа го прераскажувам гледајќи ве како му пеете на полноќното сонце.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Неговите зборови како светулки потскокнуваа меѓу житата, си играа, се криеја, сѐ дури не осуна полето во некоја древна белина од момини солзи.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Улам на твојот двор со распеани рози, Улам на древниот часовник што покажуваа недојдено време, Улам на оној жесток ветер од кој не потреперуваат ниту гранките ниту лисјата туку коренот в земи, улам на твоето тело што како божја заповед го свртува кон себе сонцето и го крие за да му биде визглавје на плодот во тебе.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
А ти само молчиш, шеташ со погледот, препишуваш некој древен неосквернат ракопис на изчезнување.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Ѕвезден вез. Ситено писмо, чиј ракопис умее да го одгатне само огнот на првото ходочастие, таму далеку, чиниш – во древности...
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Велам: жив препис на неговата древна и сончева татковина.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Онисифор Проказник гледал зад неа, во древниот ѕид на манастирот. Врз едното око му лежело густо перче коса.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се сеќавам на тебе со коса собрана под сивата беретка, се сеќавам на рефлексијата на твоите високи монголски јагодици во излозите на древните дуќанчиња.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
„Жртвувањето на косата на мажот е древен знак за свештеничка позиција, почнувајќи од потполно истрижените глави на египетските хиерофанти до тонзурата на католичките свештеници и будистички калуѓери.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
„Наоѓајќи дека таа градба е подигната на древната германска земја и во едно сосем германско доба, дознавајќи, освен тоа, дека името на архитектот што можеше да се прочита на еден скромен гроб по звукот и по потеклото е германско, во своето одушевување со тоа уметничко дело преземав потфат да го променам злогласното готско име кое дотогаш беше симбол за тој тип архитектура, и да ја наречам германска, да ја вратам назад на своја земја“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Човекот лебдееше како најголемата птица во светот на птиците, како нов змеј во земјата на древните змејови.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Човеколиките мирисаа на животните со кои живееа, се разбираа со нив на древни, диви јазици, со крици, шушкања, мласкања. . .
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Го интересираат медицината, древните култури, вештачката интелигенција, но и змии, отровни инсекти, злосторства од секаков вид.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Изработени од кожа наменета за прошетка низ древниот свет (според името), овие мокасини се погодни за авантуристички типови.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Поморците од тие древни времиња морале да бидат храбри и умни.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Инспириран од древниот мит за раното детство, тоа го претставува новиот човек роден од енергијата на земјината срж.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
