еуфемизам (м.)
Потоа пукнатини, пукотници
испакнат папок, длабок рез.
Ако треба
и љубов ќе водиш
ќе го одвоиш телото
ќе го осамостоиш
- што би се рекло -
ќе се залагаш за самоопределување
до отцепување
(еуфемија за отуѓување)
ќе се откажеш од независноста
ќе се вратиш неколку века назад
никаде, ничија
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Константин З имено, во овој миг работи на еден голем и изискуван проект на новата влада, имено на „конечното решение” што е циничен германски еуфемизам за истребувањето на Евреите од просторот на штотуку ослободените Нови предели.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Меланхолија
Понекогаш
кога ќе се сетам
дека сум била
љубена
онака како што
и сама-та
сум посакувала
во некој друг
живот
ме обземаат морници
од нелагодност
својствена
за оние кои
не се од овој свет
а би сакале
да бидат.
Смртно сама
Објасни си барем себеси
за себе.
Несаканата љубов е еуфемизам
за оддалечувањето од себе.
Кога себеси си стануваш туѓа
како созреано, осознаено
дете.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И тоа бргу бргу ќе стане олимписка дисциплина Сосе опасноста од разводнување заради геслото Дека било важно да се учествува кое на исток понекогаш се доживува И како изветвен еуфемизам за неуспех и предавање Тоест кршење на победничкиот дух со кој се натопени
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
На денешниве политичари, кои мислам дека досадија и на Господ и на народот, на оние кои според Тацит имаат потреба создадената, од нив, пустина да ја наречат мир, Орвел им препорачува да бараат поткрепа во еуфемизмите, во ширењето на апсолутна маглива нејаснотија и во неопределеноста.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
И Татко и Камилски не можеа да се сложат се тезата произлезена од балканската литература на времето, која имаше влијание врз институциите на идните времиња, во врска со терминот на курбанот дека постојат два света помеѓу коишто нема и не може да има вистински допир, ни можност за разбирање, два страшни света осудени на вечна војна во илјада облици..., потоа еуфемизмот на пеколната неслога, повикот на незапирлива борба со ветување дека курбанот, односно прекрасните жртви ќе бидат залог за поубав живот на некои далечни поколенија.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Можеме слободно да кажеме дека агресивноста на неолибералната политика, во Македонија во периодот 2010-2014 година претставува главен кулприт за контиунираната ерозија на работничките права, енормната класна раслоеност и намалениот животен стандард, кои се неопходен предуслов за остварување на што поголема „флексибилизација“ на трудот, што во пракса не е ништо друго освен еуфемизам кој означува дополнителна дерегулација на пазарот на трудот, намалување на вредноста на работникот во работниот процес, негова уште поголема експлоатација, обесправување и осиромашување.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“
од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски
(2015)
