жубори (несв.)
Весна стои и гледа во камената плоча над коритото во кое жубори водата.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Целата природа се будеше. Поточето во долот жубореше некаква нова мелодија.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Се разбира, сигурно тоа, - ќе речеше благо, навивачки другарот Трифун Трифуноски, - се гледа, пред очи е работата, ама сепак вие, мило мое, изберете една дарба, најблиска до вашата душа, таа што како пролетно поточе ви жубори во жиличките, во цветните, мали жилички, таа што како благо ветре ви вее пред вашите убави, сјајни очички, и ајдете запрете го Трифун Трифуноски, тој сосема се забораваше, се гледаше: него исто така треска го тресеше, како тој да полагаше.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ми жубори вода од некаде, се цедат скршени лубеници и портокали, се точат ладни бози и газози.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Осеќам како ми жубори низ предници, ми капе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таа беше специфична по обликот: одгоре течеше водата, одотворениот чеп на едно големо дрвено буре, паѓаше во една глинена врчва, жуборејќи сѐ додека не ја наполни.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Се надевам таа безмалку ќе дојде, таа нимфа на белите жубори, невиност непромислена, возљубена од секого, невиност додадена колку за вкус.
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
