задева (несв.)
Аман, бе Фидане, бе! Их, ама вино си имал!... (Седнува меѓу нив). (Момци и девојки, стоејќи во одделни групи, се задеваат.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Чаршијата на свој начин го задеваше и улаво му го изопачуваше јазикот.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Други го задеваа дедот Петка: — А бреј, стари вапиру, каде токо и влечкаш виа пуста жени, бре? Колку си излагал и ошче колку ли ќе земиш на душа?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Крлето собра сили и остро одговори: — Шо ме задеваш!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Море, каде вака, Крле, Горно мало? — го запраша слободната Бојана Катина, која со сите ергени правеше разговор и секого го задеваше — и што треба, и што не треба. Крсте поцрвене како рак.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И почна уште повеќе да се крие од децата, од нивните задевања додека еден ден не го најде дедо Геро и неговите двајца комити.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ги викна еден ден и им кажа како тој знае дека тие сепак Мартина го задеваат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Децата повеќе не го задеваа Мартина, но и не му пристапија да се мират.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Старецот се распрашуваше за сѐ, богословот расправаше за сѐ весело наслушнувајќи се самиот себе:војната има сто очи запалени, и сто 'рбети железни, и сто усти гладни и крвави, па оди како стоногалка на нас, а господ светот го заборавил, му завртел грб - црвчиња сте вие, пијаничиња, туѓи жени задевате. Па штом е така, удрете.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Водоскокот им го привлече вниманието и како да заборавија каде се наоѓаат, почнаа да се задеваат и смејат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ја завлече главата во биковскиот врат и стана презрив и тврд, се стемни чиниш цел живот да се хранел со гавранови срца. „Во зло време се задеваш со мене.“ И гласот му беше темен.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Златко молчеше гледајќи по неа, а потем замоли: „Бате, немој да ѝ речеш на мама дека ја задевав мачката!“
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Да, раката на срце, многу сакаше да се задева.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Тој само знаеше дека сака да си игра, да си игра и да се задева.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Врви си по патот, лудо, море. Мене не задевај! Ајде, лудо младо, море, Крши си го вратот!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тие секаде се зад тебе, по тебе. Се задеваат, кљавкаат. Загари.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ha ден Свети Илија се даде примирје. Да не се задеваме. Такви примирја се правеа и за Нова Година. Ни тие да пукаат, ни ние да пукаме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Децата се разбудиле и се задеваат во постелата, се скокоткаат, се смеат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Дека е тој толку голем, што да му нема друг рамен, а Васил спечурен и крив, а тие се постојано заедно, граѓаните, здружени и со ѓупско и со турско, како по мека се собираат по нив и ги задеваат. Особено него, Лазора.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Од збор на збор го подбидоа да фати облог дека на еден здив и отпростум ќе испие три ока вино и ништо нема да му биде, сакаше да им покаже колку е силен и затоа да престанат да го задеваат.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
