заден (прид.)
(ЗАВЕСА) ЧИН ЧЕТВРТИ слика прва (Внатрешен дел на фурна. Средниот план го претставува задниот дел на фурната со рамен свод.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
И не чекајќи ни да запре возот сосема, на знак на Белича, обајцата искокнаа на задната врата и преку шините што блескаа од утринската роса, се изгубија во темнината.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кавгаџиите гледаа со закрвавени очи во агентот а тој го збираше челото во густи ситни брчки и држејќи ја раката во задниот џеб на панталоните стегнати во тврди тесни чизми ја клатеше ќелавата глава, тогаш покриена со сламен шешир.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
А во задниот земник веќе се чуваат на прво место ковчезите со рубата, каците со маст, сирење, урда, пиперки, сланина, зелки, кисело млеко, бочвите, брилата со вино, ракија и други резерви од храна.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој се состои исто од два дела. Предниот земник и вистинскиот — задниот земник.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се врати и ја сретна заден пат заедничката Марија.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Коњот пак исцвили. Ја затресе бујната грива, се исправи на задните нозе и како стрела летна со војводата кон Мечкин Камен...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Минаа дни и јас почнав често да се јавувам пред задниот влез на театарот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Пашата ги набра веѓите. Коњот под него исцвиле силно приклештен од уздата - се исправи на задните нозе. Пак исцвили.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ќе се повлечеа во своите соби ако не станеше она што стана двапати пред тоа: по третпат гласно `рзнување се пропна на задни нозе како пред скок и удри во прерано испукнатиот таван. „Тоа чув“ , им рече непобеднички додека тие молчеа онемени од морничавост.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И сега се извиши по снегот, удирајќи само со една задна нога по празнината над себе, еден докрај совладан волк, пронижан од двете страни и бессилен за сѐ друго.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се пробиваше постанато по неговата дира, влечејќи ја по себе едната задна нога, како уште една сува, прекршена опашка.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Помисли дека мораат да бидат уште два покуси, на предниот и на задниот дел од носилката.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Па учителке нема облаци, - писна нечие гласче од задната клупа.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Сега можеш уште миг два да го гледаш низ задното стакло, а потоа го снемува зад некое ритче или дрво.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Бојан се наведна, го фати внимателно јагнето за задните нозе и го поткрена: - Женско е, - рече. - Ќе го викам Снежанка.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И кога тој ги одминува, долго гледаат во задниот вагон кој станува и подалечен и помал.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Одеднаш Саздо застанува, гледа во задниот вагон на возот што одминал а мислите му летаат далеку. Сане го посматра загрижено.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Сонцето веќе се стркала над Чукарот, високиот гол врв од западната страна на Гогов Валог, а старецот и Бојан уште беа на ливадите. Косеа и ја превртуваа тревата да се суши.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И како што се стискаше на задниот ќош, се довлечка лазејќи до Шаќира и му прошепна: — Речи им бре, речи им.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
