засега (прил.)
Вам секако Ви е познато дека овде во Софија деновиве се основа Македонско научно-литературно друштво: Вистина, засега околу него се собраа десетина луѓе, но ако не се преземат соодветни чекори и не се протера Крсте Мисирков од Бугарија, тоа за кусо време ќе го опфати грото од македонската бројна емиграција…
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
— Ти, — ѝ вели тој, — сега засега, дури си пресна, баре за еднадве недели, слама нема да вадиш.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Бидејќи имињата изостануваат, ќе Ви кажам засега само дека Централниот комитет го смета неговото премавнување како прва и основна задача на нашата организација.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Примете ме и мене во вашиов одред? - Засега не! - одговори Горјан.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ќе им објасниме и веројатно нема да нѐ вратат назад и нема да ни речат како порано: „Вашата задача засега е во селото ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Горјан ја извади кожната торбичка и почна да пишува: „Драги Тале, ние сме засега добри, но имаме нужда од лекови и други материјали.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Покрај неколку сандаци муниција, бомби, запленивме и два тешки миралези марка „Шварц“. Засега имаме сѐ.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Нее, - рече Србин, затегави. - Доста е засега тета да ни ги пере алиштата што ќе ѝ ги носиме, а после ќе видиме. - Аха, - рече тетин Доне.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ете, ние со Андона намислиме да одиме некоа ноќ кај Слива, да и дочекаме ниа качаците од Мусинци, Ерековци, Канатларци и Острец, шо му и зимаат ќесињата и добиците на пазарџиите, и ако можеме некој да оплескаме, да не и јадат сиромасите. Таа е наша работа засега.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Под видливоста на небото нив не ги засегало што било пред тоа и што ќе се случи потоа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не се бранеше, Проказниковите обвинувања не му ја засегаа душата, но бездруго му студеше или се срамеше од извалканоста на своите гаќи околу кој се мавташе долг учкур.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Меѓу жителите на Рајските острови владее поделеност – „Федералистите“ и „сепаратистите“ засега се изедначени.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Веќе беше забележано дека овој напад, доколку се покаже како успешен, не само што блокира еден извесен начин на размислување за тоа како ние зборуваме, и учиме да зборуваме, - за нашите сопствени ментални состојби и процеси, туку засега и некои поопшти епистемолошки преокупации; имено, покажува дека на „картезијанскиот“ пристап кон прашањата во врска со знаењето може да му се упати особено остар предизвик.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Засега е доволно да се каже дека на обете страни од поделбата хуманисти/научници има бројни недоразбирања во поглед на ова прашање (но и во поглед на други прашања).
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Си ја ставив сликата во левиот џеб, веднаш до срцето, и си реков: засега е доволно.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Засега му се знае само името: „Островче на ветериштата“.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Винстон го слушаше телекранот. Засега од него допираше само музика, но постоеше можност во секој момент да биде емитуван специјален билтен на Министерството за мир.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во гимназијата Цветан Димов сега засега сме петмина.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
„Господ е власта. Но власта засега е само еден збор, барем кога си ти во прашање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И пред да ја обори сонот врз црвеникавата куверта како да се утврди во неа одлуката сега засега да не се праќа глас долу во Скопје што е со дедото Костадин.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
