зашие (св.)
Сѐ што треба ќе редиш внатре во самарчето од коњчето и пак ќе го зашиваш.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
— Сега по него, момчиња, — си ја даде бимбашијата наредбата на јузбашиите и мулазимите и овие му се зашија за врат на Толета.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Ами, дали паметиш, Велико, ми вели Стојна, дали думаш кога ги зашивавме предниците за да не ни се познаваат градите?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И што не зашиваме во тие амајлии? Козина од мечка, мечка страв - мене не страв, нокте од штрк, корупка од желка, пепел од дрен. 128
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Зашивај конец за конец. Ја крпиш и крпата, и крпата за закрпата. Да не се гледаат месата. 105
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И, дури се свртев, три криминалки ми се залепија ко гасеници, ми се зашија: — Давај махњомсја!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Ќе ти го распарам мевот, вели, и живо куче ќе ти зашијам во него.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во Каиро падна во несвест заради заврзаните црева, испуканите чиреви во стомакот и запалувањето на стомачната марамица, а бидејќи болницата беше преполна, внесоа кревет во заедничкиот клозет, за еден грчки хирург да ја усере целата работа и му го зашие своето заборавено шише виски; па тогаш на реденка го исфукаа арапските болничари, а една сестра украла пеницилин, па затоа му даде инекција карбол; потоа доби трипер во газот, па еден замислен англиски доктор го клистираше со врела сулфурна киселина, а некој германски практичар на Технолошка Медицина му го извадил слепото црево со рѓосан отворач за конзерви и ножици за лим (за него теоријата за бактериите беше „чиста бесмислица“). okno.mk | Margina #11-12 [1994] 23
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Што му е на човеков што се зашил за неа, а никогаш не разговарал за што и да е.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ги качија, значи, на железничката станица во задушливото купе од трета класа, да не свртуваат премногу внимание врз себе, и ги испратија кај вујко им со двајца непознати трговци, негови пријатели и со по десет златници што Моше дома им ги заши во поставите на нивните нови палтенца, грижно кроејќи го да не се познава и зацврстувајќи го со посилен штеп поработ што прецизно го испланира.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Се поткачивме на скалите од влезот во зградата на болницата, и така можевме убаво да видиме што се случува во централниот дел од паркот: таму десетина луѓе јаваа огромна риба направена од перници зашиени една за друга, и извикуваа: „Летаме! Летамееее!“, таму една старица држеше стаклено чевличе и прашуваше: „А каде е принцот, да провери дека ова чевличе му прилега како излеано на моето ноџе?“, таму во занес една старица и еден старец со огромни пеперуткини криља потцупнуваа де на едната, де на другата нога.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Една друга жена, која на Марија ѝ изгледаше почовечна и со повисок чин, го прегледуваше редот и подготвуваше попис на имињата што новодојдените ги имаа напишано на картони кои им беа зашиени за облеката.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
