збркан (прид.)
Стражарот со испружена пушка, збунет И збркан, е готов да ја прободе невидливата опасност.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Стариот е уплашен и збркан, некоја сила го турка надолу во бездната.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А дедо ти, а? - А дедо збркан како и ти! Како да се свртел светот!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Дедо Димо целосно беше збркан. Веста што ја донесе шумарот беше нешто сосем неочекувано, докрај необично.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Небаре збркана, запашкана.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Шлапка коњот во водата, а водата само се поткрева, и таа е немирна, збркана, што се вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Збрканост. Тласок. „Господи, па тој се уби!“ извикувам, и ги отворам очите и таму долу капетанот е потпрен на ракетата, со черепот расцелен од куршум, со отворени очи, со јазикот спружен помеѓу белите заби.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Беше ужасно уморен, збркан, срцето сакаше да му излета од градите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
На долги и кратки патеки има да биде збркано, неодредено и чудесно. Robert Storr е креатор на современи ликовни дела и скулптури во Музејот за модерна уметност. Jir`i [ev~ik i Jana [ev~ikova
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
(...) Дали тој живее во истата збрканост и страв во која живееме и ние.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Што значи, последица од тоа е што се отвораат просторни коридори кои меѓусебно се ривалски; во нив влегува еден таков збркан перцептивен систем и на мозокот му се чини дека се создаваат цели нови универзуми.”
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Меѓувремено, и покрај разораната збрканост, куклата се присети на гласот што и се одзва кога смрзнуваа во соспите на брегот од Леденото Езеро.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Дијафрагмата на Винстон се стегна. Тој никогаш не можеше да го види лицето на Голдштајн без болна збрканост од чувства.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се плашевме од учителите, тие тепаа многу. Кога ќе почнеше наставата сите се тресевме и тоа што го знаевме поради страв и збрканост не можевме да го кажеме.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Само што овој пат сум свесен дека збрканоста престанала да ме води!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Сјајот на неколебливото човечко око лесно се пробива низ густите гранки на збрканиот ум на неразмуниот човек, го топи мразот на тврдоглавоста.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Можеби не можел да размислува правилно, можеби бил сосем збркан, поради својата внатрешна повреденост и пробдеаните и измачувачки ноќи.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Збрканоста, нервозата и онаа неконтролирана употреба на зборовите изгледа беше поарчена во нашиот телефонски разговор.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Секако, и јас би можел да бидам тој услужлив размрсувач на збрканостите што ги предизвикуваат непредвидливите игри на случајноста!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Но и тоа трае само за миг, всушност, како непосредно пред мојата порта да се отвора дворот на мојот болен пациент, веќе стигнав таму; коњите стојат мирно; снегот престана да паѓа, околу мене месечевата светлина; родителите на болниот итаат низ куќата; сестра му по нив; речиси ме креваат од колата; од нивните збркани зборови не можам ништо да разберам; во собата на болниот воздухот одвај може да се дише.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
