зграда (ж.)
110. Тој неуспех не ги обескуражи одважните Срби: Друштвото „Св. Сава” отвори патриотска потписка во Србија за изградување нова зграда на друштвото за пансион и за свое пропагандно училиште.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во 1890 год. се издигна голема трикатна зграда во која од јануари 1891 год. се отвори пропагандната „Богословско-учителска школа”, за да се затвори по половина година.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Хегеловата филозофија е круна по развитокот на онаа преродба на немскиот филозофски идеализам, којшто почна со Кант, па преку Фихте и Шелинг заврши во монументалната филозофска зграда на Хегел.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Во старата зграда на гимназијата сѐ течеше бавно и секојдневно како порано.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Шоферот на мерцедосот преплашено гледаше во долгите нозе на својата жртва; под неонската светлост на соседните згради, неговото лице беше посиво и пожолто од лицата што сме свикнале да ги гледаме кога се сведоци на една смрт.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Каква одбрана во опседната зграда? – Теслим, бре ќерата? извика омбашијата и тргна со кубурот а едно момче се струполи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Остануваше проблемот за зграда. Но и за тоа протиница имаше план.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Енергичната жена веднаш навести собирна акција за изградба на нова зграда.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Виде во светлиот квадрат на зградата згуснати сенки и ја виде и неа со тие сенки, издолжени и сплеткани до четвртиот багрем на уличниот дрворед, и се одлепи во темниот ѕид.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И пак како онаа бубачка со многу очи виде сѐ што беше околу него - облак, сив и гол полжав, се прикрадува кон високите покриви на трите нови и бели источни згради и некаква матна посребреност на далечните грбави планини, брзи гулаби, згуснати во својот лет над камените ребра на мостот, околу кој се плеткаше лута и матна вода.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Така успеа, по неколку години, да изгради најубава и најголема училишна зграда во гратчето...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Затворската канцеларија беше истуркана во најјужниот крај до самиот ѕид, кој како јака тврдина ја опколуваше оваа морничава зграда од сите страни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Стражарот ќе стигне до работ на зградата, потоа ќе направи полукруг околу себе, потоа неговиот грб ќе почне да се оддалечува во спротивната страна. И токму така.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Од внатрешноста на зградата јурнуваше карање.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Еден туп старечки крик, од него одекна целата зграда, тој се чу и на сокакот. И Дуко замина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Играјќи се зад зградата децата најдоа едно врапче коешто, веројатно, паднало од седлото.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
„Е, гледаш! И јас знам во која училница се премести учителката Милица“ - рече тетка Стана, ја фати за рака, ја поведе во училишната зграда, ја водеше долж ходникот - сѐ до шестата врата.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
ГРАДИНЧЕ Во една голема зграда, таква какви што има многу во нашиот град, зграда со многу прозорци, врати, балкони и скали, таму некаде на еден од трите катови живееја едно братче и едно сестриче.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
А Змејко го изнаоѓаше неговиот лик во секое катче, во секоја шега, сеќавајќи се просто како натопен во него, сигурно затоа што и целата таа зградичка беше натопена од здивот на оној старец Дука.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Целата зградичка на пиланата напросто проигруваше од она поројно заплиснување на водата, што сега можеше да се слева по шупливоста од буката и да се распрснува, удрена во коритцата од турбината.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
