згрне (св.)
Тргнете денес згрнати чисти работници - граѓани мои, рудари, огнари и машинисти, - ударници - на трудот херои!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Со чета борци низ твоје борје врвеше Јане - Пирински цар, од врагот кога пронижан падна в пазуви свои Пирин го згрна, - верниот другар - пријател стар.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Вие сте ми драги о, спомени мои, во душава моја сакам да ве згрнам!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Таму ќе се згрнат децата, та иако заспие некое — нема штета, послано му е, ќе го завијат со некое куне и ќе си помине како секоја ноќ.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Наместо во амбис, Божји прегратки те згрнаа, те потсети тој, на недовршени задачи.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
