израмни (св.)
По Востанието бројот на незадоволните од обете пропаганди ќе се израмни со зголемувањето на незадоволните од бугарската пропаганда.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ја кладоа на кантар Јовановата тринаесетгодишна „б'лгарштина"; ја кладоа и тригодишната „српштина", но последнава натежна некако по Милановата преценка, та Јован беше принуден да фрли уште сто лири на тасот од бугарштината за да се израмни со другиот на кој беше неговата српштина.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Неговиот глас скоро се израмни со нивото на една тишина. „Жал ми е, стрико.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се израмни со Глигора кој чекореше бавно.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Земјата ја израмнија и ја изгазија. Местото не се познаваше и изгледаше како долу да нема ништо.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ја израмни од едната страна отсечувајќи ја колку што може на крајот, ја посла на душемето, зеде едно парче за урнек од исечените и со него почна да мери и со ножот да бележи каде ќе ја расечува.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Се враќаме дома, а нема каде да се измиеш, вода да си префрлиш. Јазот е замрзнат, коритото е преполнето со соспи снег, израмнето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мисли сѐ спасил, ги измил рацете, израмнето е сѐ, сега доста, збогум животу!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Слично на кривоног, заокруглен, измазнет и севезден весел продавч на бои: во пролет зелени, во лето пепелави, во есен бакарноцрвени и во зима бели, ридот истрчува од шумата и продолжува да трча право прудолу и право спрема дното на Потковицата, сѐ додека не се израмни со него.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ќе се израмни со снегот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дури да се израмни, да се смири.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како да чекале тишината да ги закопа, да ги израмни со недоодмрзнатата земја.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Други не сакаа да чујат за бога, велејќи: - Со него сметките ги порамнивме: доброто што ни го даде - го израмни со зло... Сега сме квит, стопанкина му!
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Се израмнил со бедата на градската периферија.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И бркам други работи, ја израмнувам мојата Република со Европа така што вода да тече и наваму но и колку што може повеќе натаму.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Иако таа беше во години, изгледот нејзин ѝ беше младешки, очите полни со сјај и опчинувачки, лицето поднасмевнато и со дупчиња на образите; усните меки и сочни; само не му се допаѓаше што таа премногу го лепеше лицето со крем за да ги израмни неколкуте брчки на него, па некогаш му заличуваше на маска и ја тераше да го истрие со крпа или да го измие.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Таа мисла предизвикува набори, за одеднаш сѐ да се израмни како опруга.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Разгранетото дрвце остана да прави сенка над раскопаната дупка, сѐ додека не дојдоа буллдожери да ја израмнат земјата од старите гробишта за нови градби.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Тагуваше отец Стефан како и секој завидливец при средбата со поголеми од него, не забележувајќи дека им е рамен; снеможуваше кога ќе видеше на себе рамни, сакајќи предност и власт над нив; се тресеше од страв при погледот на помалите од него духом, плашејќи се да не се израмнат со него, и дури, да не го надминат.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Земјата долу ќе се изработи, ќе се израмни, ќе се посее со англиска трева и низ неа ќе водат мали поплочени патеки.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
