изум (м.)
Внатре најдоа писмо. Горјан го отвори и во него пишуваше: „Горјане, прво да ти честитам на изумот. Писмото го добив.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Контрашенко зафаќа поза, како пиењето да е негов изум.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Овој изум е толку едноставен што секој би можел да го измисли: две штички, оган и светилка.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Од тоа изобилие на пронајдоци, сугестии, изуми, идеи, скици, се издигнува и заедничката наклонетост кон необичните материјали.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Една од илустрациите во книгата прикажува необичен изум, чија смисла е да пропушта свеж воздух во рудниците во кои се наоѓаат и од кои се вадат металите.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Од друга страна, маниризмот на Гринавеј овде не го споменуваме како нешто негативно: неговиот манир во голема мерка е негов сопствен изум, и така барем авторски е легитимен.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Henry Ford бил вистински гениј, бидејќи прогнозирал дека неговиот изум ќе стане употреблив предмет за поединецот. Автомобилот значи дека секој ќе биде мобилен.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Порнофилмовите (увоз од Скандинавија) како и поп-артот (увоз од Англија), значи, беа европски изуми, кои најплодното тло го пронајдоа на американскиот пазар (кој беше поподготвен од нивниот). Couch изгледа екстремно аматерски и во склопот на Ворхоловиот опус.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
„Пред изумот на буквите“, пишува тој во тоа дело, „Бог се објавуваше во хиероглифите; и навистина: што се небото, земјата, човекот, ако не хиероглифи на Неговата слава.“
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Оваа стратегија настана од убедувањето дека „изумите на филозофијата не се ништо помалку фантастични од изумите на уметноста“, и од неотповикливото гадење спрема книжевниот реализам кој често се поистоветува со баналноста, со предвидливите, па дури и со здодевните страни на животот. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 213
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Значи, „културните парталчиња и крпеници” не се произволни историски изуми.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Значењето на изработката на формалните работни модели не е во модерноста на изумот бидејќи веќе од третиот милениум пред новата ера постојат глинени таблици врз кои се впишани знаци што ги препознаваме како модели за канализациски работи.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Веруваше, на пример, зашто така ги учеле во училиштето, дека авионите се изум на Партијата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Извесни заостанати региони напреднаа и разни изуми, секогаш на некој начин во врска со војувањето и со полициската шпионажа, беа развиени, но експериментот и пронаоѓаштвото главно згаснаа, а штетите од атомската војна што се водеше во педесеттите години, никогаш не беа целосно отстранети.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
(Во неговите школски денови, се сеќаваше Винстон, во доцните педесетти години, Партијата тврдеше дека нејзин изум е само хеликоптерот; дваесет години подоцна, кога Џулија одеше на училиште, Партијата веќе полагаше право и на авионот; уште една генерација, и ќе полага право и на парната машина.)
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Овој луциден судија кој го водеше предметот, покажа одличен правен сенс (elegantia iuris) – што е сосема ретко од нашите партиски подобни судии, образовани во духот на бедниот и буквалистички правен позитивизам – кога заклучи дека прекинот на работата се случил спонтано поради незадоволството на вработените прогласени за технолошки вишок 49 кои со жив штит ги попречиле вагоните да тргнат од пероните на станицата и дека: „Не е јасно како може, без индивидуализација на делата на секој од тужителите посебно, тие да бидат казнети ‘во пакет’, и дали во конкретниот случај се работи за некој нов изум на ‘колективна одговорност’ кој тужениот се обидува да го примени во своето работење“!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Коваќевиќ самиот го класифицира својот изум како плод на литературна порнографија и будалести стихови.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Е, со таквиот изум би ја покриле Европа и она што не можеме ние да го видиме, се разбира дека не ќе може да нѐ види и тоа нас.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
