исплука (св.)
- Не, не можам... Тој ја исплука втората голтка врз градите на Глигора. Немој така, мили. - Остави ме.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Најпосле ја изеде црешата, ја исплука семката и откри уште дека таа цреша е и многу вкусна за јадење.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Партизаните преживеале од овие трња, од киселецот што го исплука, од штавелот, од младите букови лисја...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Мене ме чека, вели. - Ако те дочека, велам и ја исплукувам сламката од уста.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Нумо си ја поднамести дрвената нога, го исплука догорчето и ја запали цигарата што беше си ја ставил зад уво.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Дури иако не наполно разбирлив, не барем за сите, и сепак со злокобно значење во себе, како да беше опасно да се држи под јазик, брзо се искплукуваше; секако, сеедно што за некои дојде привлечен и нов, ги присилуваше со магиска закана во себе да бегаат од него.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Не, туку страв во главата на Дипигус, вкрстени слики од предубедувања и стрипови, или едноставно рефлекс врежан со мастило како еден енграм- тетоваж?!) Дипигус се задушува и ја исплукува рибината глава, по што и Пајо Ентропија и Даркер и останатите девет лошотии на масата почнуваат да се кикотат и да ги плукаат несварените залаци.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Питон: Како весниците ќе ве исплукаат!
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Грета ја грабнува чашата сок од раката на едното дете, отпива од сокот и течноста ја исплукува врз Среќко кој се превиткува на подот. Сите стануваат. Настанува врева)
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Грета станува од столчето и половината од јазикот на Среќко ја исплукува во чинијата на соседната маса каде што седи една отмена дама со нејзините две деца.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Вангел, сфаќајќи што исплука од својата погана уста, побрза да се оддалечи од кај него.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Повремено ѝ даваше по една и на мајка си, која немаше сили да ја исплука семката од устата.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Гласот не му го чув. Молчеше постојано како немтур, кому зборовите и мислите му се сплеткале во плетеница од суви гранки и никако ни да ги проголта, ни да ги исплука.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Несоницата е... Несоницата е исплукан нокт, мрсул под маса, првут од триење, чешање до болка – болка од мислење.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Истовремено, од него дуваат „ледени ветрови“, има „рибја уста“ од која се цеди „леплива магла“; кожата на лицето му е „сипаничава и рапава“; и постојано молчи „како нетмур“ кој „никако ни да ги проголта, ни да ги исплука“ зборовите и мислите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Мислеше дека тогаш ќе умре таму, дека ќе ја доживее истата судбина како и Учителот, презрен од своите, исплукан од подбуцнатата толпа, дека неговото земно тело, веќе измачено од претходните патешествија, ќе остане за навек во Светиот град.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Исплука и понавредливи зборови, дека не е достојна ни баба да се нарекува кога дозволува едно седмогодишно дете да ѝ бега од пред очи и знае ли таа дека Острово не за џабе го викаат Острово оти навистина е остров како оној на кој Доне бил сургун, од едната стран Е гулемта река Вардар, а од другата Во гиризут уд кој црпиме вода за пиперките и думатте, вели чиниш плитка вода, ама ако ти го покрива лицето легната исто како да си паднала во најдлабока и Аш, пркнува животот уд теп!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Некогаш се гребеше на носталгија, поеднипати се трудеше да даде интересни перспективи за некои секојдневни прашања, друг пат во него ќе се исплукаше еден авторитарен систем, каков што, без претензии кон оригиналност, беше политичкиот систем на СФРЈ.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Ја немаше заедно да го започнеме утрото, во долгиот пат на кој дотрајаната и амортизирана 23-ка ни помагаше да ги измокриме (или исплукаме) евентуалните каменчиња од бубрезите.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
- Што!? Мене ли ми зборуваш на тој ... - се засркна човекот и исплука - на тој ѓупски јазик?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
