исцрпен (прид.)
Откако прашањето ќе биде исцрпено и по него е примено некакво решение, се испраќаат циркулари дека прашањето е исцрпено.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
111. И за оваа дејност на Богословско-учителската школа во Белград постои исцрпна архивска документација што наполно ги потврдува зборовите на Мисирков.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Исцрпениот Арсо го заменува Павле. Им се сака да веруваат дека карпата е тенка и пробојна.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ниеднаш не ја изгуби онаа мирна празнина, онаа што понекогаш му беше и некаква чудесна леснина во сето негово тело, но за која тој знаеше дека е од исцрпеност.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Набргу, надојдената суводолица на виковите на човекот беше исцрпена, а од него тоа остана само уште еден зарипнат, испрекинат, тих говор: - Дај човече, донеси барем еден. Само да го имам. Само да биде...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше готов да се отпушти и да легне во меките пилотини во неговите нозе, да си ги запрета во нивната мекота сите болки по своето исцрпено тело и така сосема да исчезне.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во таа гужва никој и не забележа како малиот коњаник, исцрпен и блед во лицето, полека исчезнува преку маслиновата шумичка... ***
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Човечката љубопитност на келнското сајмиште останува докрај заситена исцрпена од она што како мебел и се презентира да го види, зашто овој саем е преполн со ексклузивитети.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Откако ја ослободил од стисокот на шепите, ја видел во колебање дали да остане кога е веќе откриена или да избега, како досега, исцрпена и гладна, да ја следи дружината на свој вешт начин со кој и во присутноста ѝ останувала невидлива и доследна на својата цел.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пред прикаската, вмугри, го довлекле гладен и исцрпен и, сожалувајќи го стар и нагрнат со безбојна черга, му дале да јаде и му дале ракија.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Толку сум исцрпен и измачен од некоја неопислива мачнина.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Се чуствувам повеќекратно исцрпен. Во сржта на моето тело тлее еден очај од кој чуствувам како одвнатре се топам и истечувам, дотрајувајќи.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Пред летувањето, отромавени, се влечкавме како на нозете да имавме чизми; кога ќе се расипеше лифтот, се качувавме по скалите со мака, тешко дишејќи; зјапавме во отворениот телевизор, голтајќи огромни количества кекс, потоа исцрпени, заспивавме со свртени грбови, веднаш...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Одвај одам од исцрпеност, а сепак, нетрпението да пристигнам, не ми дава да подзастанам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Брзо стигнаа одговори. Особено беа исцрпни анализите од републиките со мешано население на национална и на верска основа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И излегувам (во повеќето мои песни излегувам), и среќавам (секогаш некого среќавам): исцрпени балерини напатени (по цела ноќ ми танцуваат во сништата).
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Се чинеше дека сама ќе запре, толку многу беше исцрпена.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Луција се врати по десет дена; не изгледаше посебно исцрпена, како првиот пат.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И иако беше бледа, исцрпена, измачена, изгледаше поубава од кога и да е.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Дупката наоколу беше опашана од толпата, а внатре Јован, како гладијатор, до половина гол, испотен и исцрпен, се бореше со страшната ѕверка - сувата и непопустлива почва.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
