комплимент (м.)
Се редат муабети за Доста, се срамнува со другите невести и моми, се пуштаа по некој и друг комплименти, некои пристојни, други пресолени, како од Мариовци.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Остап артистички се поклони пред домаќинката и ѝ објави толку долг и двосмислен комплимент, што не можеше ниту да го доврши докрај.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Сите ѝ направија комплименти.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Девојката се насмеа воодушевено, очигледно сметајќи го тоа како комплимент за совршеноста на нејзиното преправање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во тие моменти не знаев дали е тоа комплимент или замерка.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Прво зборуваа воздржано за премиерата, небаре од гледиште на гледалиштето; потоа поминаа на пофалби за работата на режисерот како негово дебѝ, па на комплименти и признанија за улогите на колегите во одделните сцени, за на крај да завршат со бесрамно откриени самопофалби што кулминираа повеќе со дерење одошто со пеење, поправо со разногласје колку грло ги држи.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Татко не умееше ниту да прима ниту да дава комплименти. Така често велеше.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Не верувам дека подобар комплимент некој друг ќе ти напише кога било.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
„Навистина убаво зборувате германски”, не се воздржа Беренц од искрениот комплимент. „Морам да го оправдам моето црковно име.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Дури и во оние часови кога наполно згаснува петербуршкото сиво небо и целото чиновничко племе се најало и завршило со ручекот, кој како можел, во сообразност со платата што ја добива и со сопствената желба, кога сите веќе се одмориле од канцелариското чкрипење, трчање, од својата и туѓата работа и од сѐ она што доброволно, дури и повеќе отколку што е потребно, си го поставува никогаш несмирливиот човек – кога чиновниците брзаат да се препуштат на уживање во преостанатото време: кој, од поиницијативните, брза в театар, кој в град, да го потроши времето за да се изнагледа секакви шапчиња; кој на вечеринка – да го потроши на комплименти на некоја згодна девојка, ѕвезда на неголемиот чиновнички круг; кој, и тоа се случува најчесто, оди едноставно кај сличен на себе на четвртиот или на третиот кат, во две помали соби со претсобје или кујна и со некакви модерни претензии, ламба или некој друг предмет, што чинел големи жртви, лишување од ручеци, од излегувања, – со еден збор, дури и во тоа време, кога сите чиновници се губат по малите станови на своите пријатели за да поиграат бурен вист, сркајќи чај со евтини кекси, повлекувајќи чад од долгите чибуци, раскажувајќи за време на поделбата на картите, некаква интрига што стигнала од високото општество, од коешто никогаш и во никаква состојба рускиот човек не може да се откаже, или, дури кога нема за што да се зборува, прераскажувајќи ја вечната анегдота за командантот, кому дошле да му кажат дека му е потсечена опашката на коњот од споменикот на Фалконе, – со еден збор, дури и тогаш кога сите се трудат да се забавуваат, – Акакиј Акакиевич не ѝ се предаваше на никаква забава.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Се врволкам јас околу неа како петел, а таа се кикоти и ме предизвикува да ѝ давам комплименти.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Пали цигара и молчи. Го занемуваш од љубов поради убавината твоја и чекаш да почнат да паѓаат комплименти.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Првобитното пелтечење беше проследено со порој комплименти на сметка на Рада, која со ниеден гест не се спротивставуваше; не се бранеше ни кога накратко прстите им беа сплетени, ниту кога неговата рака помина низ нејзините долги коси.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И од сѐ ми се смачи. Ми фалеше забава, ми фалеа комплименти од добри момци, за промена во живо, а не само онлајн на фејсбук.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Со отворањето на вратата и влегувањето во станот, таа не престана со делење комплименти.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И, откако доби потврден одговор, го добив првиот (така го доживеав) комплимент.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Рака на срце, тогаш таа беше со разобличено тело, со мев до заби но, сепак, сметаше на својата препознатлива широка насмевка заради која тогаш, пред многу години, доби комплимент токму од Снежана.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Татко само се насмевна на комплиментот и потем го воведе Камилски во царството на своите книги.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ниту една финта не беше поголем комплимент за случајниот мувач отколку да му кажеш: „Слушај, кога те видов вечерва како влегуваш во баров, си реков ’Грешка е, гарант. Овој да не не знае дека местово е геј-бар? Нема шанса да е геј. Намерно е тука? Не ми се верува дека не е стрејт’“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
