крепи (несв.)
Од двете оружја се слушна пукање, и сетне два куршума со пискот зол излетаа, барајќи месо: едниот го сретна, и Кузман сети силен бол во рамото, кај одлево клучницата со зглобот лопатниот го крепи дел; а другиот во правта закачи, свирејќи злобно но без да сретне жива цел.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Македонија го крепи Урошевиот престол и македонскиот големец крал Волкашин е главниот советник и десна рака на Уроша.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Еј, еј, брате сладок, земја па земја! Таа ти е најарен пријател, таа те рани, таа те крепи.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Тутуни садиш, тутуни нижеш, тутун таговно у монопол редиш, ме споменуваш и ем си жалиш денови - крепи тешки си редиш — Величко, мори, другачко златна!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
ПОП ЈАНЧЕ: Господ да ми те поживее и здравјето да ми ти го крепи, толку.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Таа ќе го води танецот, а Доста до неа ќе го крепи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Здравјето и умот господ да ни го крепе на сете во куќата. Сега, од бога здравје.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И двете нозе беа достатно дебели за да можат да го крепат и носат ова џиновско тело.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Го крепеше под мишка да не падне и издивнуваше очаено: „О господе, што е ова што ме снајде...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Крајезерските врби како да ги благословил господ: растат со корењата згора над земјата, како прсти од раширени педи, како корали разметкани на сите страни, впуштајќи се најмногу кон езерото, пикајќи ги во него ситните главички на своите завршоци и не делејќи се од него како цицалчиња од мајка си; оние коренчиња што се од другата страна и што не достасуваат до езерото, се нуркаат во сувата песок, се извиткуваат како црви, и така во грч умираат и се сушат; покревките при згазнување пукаат, се кршат, а поцврстите се превиткуваат, се опираат, се чипчат, чиниш, некоја невидлива сила им дава моќ и им го крепи животот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
* Седам во тремот додека врне дождот а чинам дека тече по мене по моите вршки и лисја по моите гранки по стеблата по корењата по моите мравки тече по мојата шума по мојата земја по мојата мисла тече по мојата изненада закопана во брчките го брише мојот уплав мојот страв мојата осаменост во бесоницата во трептеж во напуштеност врви по дамарите мои се вовлечува во моите очи дождот што ме буди што крепи што плоди и јас станав извор што ѕвони цвет што се шири плод што се дрочи додека живеам и растам во оваа стара шума на моето постоење во вишнава гора во шумниве лисја.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Сега веќе не може толку да носи, да крепи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Јас стојам така, одвај ја крепам, ја закрепувам, а таа ми плаче на рамена. Истура солзи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не се многу, ама пак не се носат, вели, не се крепат, човече.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се поохрабруваш пак, нешто те држи сепак ти го крепи духот, тие веќе некако ќе ти го одредат талентот, знаат тие, проклет да бидам, знаат, знаат кој колку пари чини.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ќе ме поздрават првин Албанците од ќелијата, па ќе се јави Михајло Горачинов. ,Пилето ми пее, рано на сабајле", се тешиме, се крепиме. ,Па и робовите се казнети да го сакаат животот, исто како и нивните господари," рече еднаш Апостол Макаровски. 34.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сами веќе не можеа да одат, што се вели, не ги крепеа нозете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се качи едниот на рамената од двајцата, ќе го исправат тие до таванот и ќе го крепат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во кое го минувавме незаборавеното лето, чија светла предаденост нѐ крепи во часовите на осама.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Сепак, не е толку лошо: можам да пишувам, крепејќи се од време на време со чајот и погледот на амамот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
