круг (м.)
Критиката на држењето на Комитетот беше само во домашните кругови.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Поседнати на полјанката в круг, бригадирците го слушаа својот командант, кој што долго и распалено им говореше.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Сакаше да влезе во кругот и да им каже дека ќе се поправи но силите го издадоа и тој пригушено заплака сам и незабележан во својот заклон.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Од исток во широчината безизразно гледаат со матни, напукнати или со весник излепени прозорци, низа збиени и од земја никнати куќарки; на запад - гнил, накривен плот зад кој се наѕира темно- црвен оџак; од југ - слеп ѕид на него чуден цртеж со креда; голем круг со две дебели бели точки, под нив водорамна црта.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тоа се очи и уста а кругот е глава. На она место каде што стојат ушите - две долги линии; тие на крајот се разгрануваат како младо дрвце. Тоа се раце.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Ангелија... Седеше в претрупана полутемна одаја на железен кревет и имаше златникаво зелени очи. Ѝ го подадов писмото и се наведнав над леѓенот во чија вода некаква ситна бубачка очајнички пливаше во круг.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
А другите деца настанаа собрани околу нив во круг којшто се изместуваше но борачите натаму наваму, како што се носеа тие.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ветрушката пиштеше, се вртеше в круг, бегаше пред црно-белата двојка. Зад птиците во недоглед пловеше небото.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Есента доаѓа рамнодушна и дури некако скептична во кругот на самотата што го носи Се постелува преопрезна зад грмушките на видот и чека како итро демнење И не е само тажна метаморфоза на лисјето и подмолен пристан на испокинатите магли што висат од рамената на студот Туку е клопче од многу излитени носии и сива клупа од постојани медитации при кои долго се молчи
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Се згрчи зад куп тули и остана неподвижен и самиот како дел од сивите урнатини, безобличен на круговите на џебните светилки, за подвижните светкави дамки зад него.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Иако дојдоа преоблечени во бело, иако докажуваа дека ми се пријатели, дека од Него се советувани да ми помогнат, ги познав, имаа половина лице: едно уво, едно око, една ноздра, и се движеа во правилен круг околу мене, злокрва глутница што не носи надеж и не нуди утеха.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во овој темен круг со хоризонтот затворен во густиот грб на боровите мансарда сум на една починка Од ноктите ќе исцицам трошка храброст да ја поделам есенва.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Не гледаше и знаеше: кругот се стеснува - полека, со сигурност, и подмолно.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Занимливо старче. Седумдесет години без брзање вртело в круг и стасало таму каде што било доенче.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кадијата направи еден круг по одајата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Но јас не можам да чекорам во кругот на тој јазал, мислеше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Вечерва, посилно од секогаш, со болка почувствува дека среќата не е надвор, вон оној круг од печати што му ги врезаа во душата оние што ги остави; од кои побегна сурово, лекомислено.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Огинот спласнуваше. Мракот сѐ повеќе го стегаше кругот околу Аргира и Велета.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Решивме да поканиме најинтимен круг пријатели, да уредиме мала свеченост. Приготвувањето започна.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сега кругот на светлоста од батеријата, како големо и запалено киклопско око лежеше врз тие цифри, врз тој бројчаник со тајна цифра.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
