куќичка (ж.)
Во дното мала приземна куќичка, соѕидана од камен и покриена со камени плочи со напред врата и мал прозорец затворен со капак.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Десно од вратата на куќичката камен за седење, а уште понасреде, негде околу средината, голема и дебела црница.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Во 1946 година излегува од печат првата негова детска збирка песни „Македонче“, во 1947 година поголемата приказна во стихови за деца обработена по народен мотив „Мице“, во 1948 година „Школско ѕвонче“ и „Во полската куќичка“ и во 1949 година излегува од печат книгата песни за деца „Крај огниште“.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
— Бујрум, бег, бујрум, повелете! — ги кани Лесната на прагот од својата ниска куќичка и вика по сина си Стојана да запали борина, оти веќе и мракот падна.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Може и да ја знаеш неговата куќичка. Таа лежи од онаа страна на пенливиот поток, пред бескрајната шума чии тајни, шумови и страсти не ми се познати.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Куќичката е стара еден век и личи на старински ковчег на чие дно лежи предмет со безначајна вредност за овој век.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Хирургот Никола или?... Не знаеше дека му готват стапица и се сеќаваше - ја испрати Јана до циганскиот крај на крај на град и шарајќи со очи по разнобојните мали куќички и ги стисна рацете: „Се каеш ли?“ Недалеку од нив голомешесто Циганче со стар, ноќен сад на глава, сонуваше да стане војник.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А после само тие двајца можеа да речат дека оваа куќичка на планината е нивна.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Од него пиланата беше станата само една мртва и докрај обесмислена куќичка среде снегот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше таа една негова добра жена, беше за неа секогаш нешто топло и пријутено, што го чекаше во нивната куќичка на крајот од селото, што ќе продолжеше да го чека сè додека не си дојде тој.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во старо време, којзнае пред колку години во тоа место прв си направил куќичка овчарот дедо Мацко.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
На крајот од селото Мацково, во мала и ниска куќичка живееше селанецот Тане со својата жена Танејца.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Ај, пролетта дошла, а јас уште спијам! - рече и ја подотвори вратата од својата куќичка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
А потоа пак е исто: пругата, ридот, тополата, куќичката и небото, сино или темно.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
А таму имаше што да се види: куќичка со црвен покрив, алишта - бели, црвени, жолти, - прострени да се сушат, крави и теле на една ливада, високи електрични столбови и жици оптегнати од еден до друг... А зад сето тоа - рид!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Толе пак, да се оправда и пред Трајка, и пред власта, се фати свети Јован со убавичката му женичка Митра, која исто насила му беше дадена на Трајка од нејзините роднини, бидејќи беше останата сирачиште уште од трите години, та уште на седумнаесетте му ја дадоа на стариот ерген Брлета за пет лири пари и десет овци да му ја отворат куќичката.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Бен'м Италијан конзули, — се провикна господинот европеец на турски јазик и застана да гледа како огнот ја голта малата сиромашка куќичка.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Сега, веднаш ќе ти ги донесам, ѝ зборуваше збркано Беба и потрча кон својата куќичка.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Наскоро полжавчето доби своја нова куќичка.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Бунгаловите претставуваат урбана целина, со улички и куќички, секоја во зеленило, а сиот овој град може со поглед да се опфати само од морето.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
