ламба (ж.)
Во средината на собата маса покриена со чаршав, на неа ламба и миндер.
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Селска сиромашна соба на земја; лево во дното врата; десно огниште со прозорци од страните, а под нив камари; десно од вратата прикачена е ламба.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Никола и кандило, а некаде понатаму ламба, додека долу, напред стои ковчег за алишта.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
В среде салонот виси голема ламба.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
(Соба. Дара, станата веќе од кревет, ја пали ламбата. Надвор се слуша пукање).
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Светлокосиот ја изгаси ламбата, а по тоа полека се истегна и тој на сламата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Светилките матно светеа, беа многу послаби од пламенот на карбитените ламби под кои уличните трговци продаваа костени, семки и ореви.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тоа чадливата ламба го обогатува руменилото.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Малата вештерка лета околу ламбата и фрла сенки по намуртеното лице на татка ми.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ем ламба, ем одајче — без огниште, — ем постелата некако на градска мириса. Море, не само што мириса, ами сосем е по градски.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Ами, поседете си бегу, оти толку рано ќе си ојте? — запна и Бојана да го задржува, ама Колобан и чкрапна со окото и таа ја зеде празната чаша на послужавникот и му ја подаде белата рака на бегот, на која светкаше на ламбата бела, сребрена гривна со три жолти черечиња подресена.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Преку мене прелета фрлената ламба и се распрсна крцкаво, страшно, како да се смееја коски од некоја гробница.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги склопив очите. И пред да потонам в сон, знаев дека на челото ќе ми остане длабок белег од срча на скршената ламба.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тој се наведна над ламбата и ја запали. Како да го стори тоа со врелината на својот здив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ламби, многу ламби горат од онаа страна на реката.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Многу е рано, чорбаџи Панде... - рече без лутина анџијата и го поотпушти фитилот од секнатото мало ламбиче, ставено на еден голем превртен кош.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се сетија: мачката на директорот на една пошта пролајала со глас на пес; тој исплашен од божјата казна, му подарил на православниот црковен одбор државен радио-апарат со четири ламби и ја вратил својата партиска книшка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Филе ја гаснеше последната ламба. Велко им ја отвори вратата...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Го наследија близнаците Крловац од некој свој роднина добротвор и наследија една колиба со многу ненужни предмети: дрвена вила, дрвена лажица, дрвен чанак, дрвен триножец, земјана стомна, земјено грне, стар календар со избледена слика на некаква кралица и сѐ така нешто бесцелно и без функција во еден живот на кој му припаѓаа - колекција на разнобојни срчи од прозорците на некоја градска црква, урната во војната, китка суви непознати треви, куп черги, војнички шлем, карбитена ламба.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Над Скопје замижаа првите ламби.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
