лапа (несв.)
ПАНДЕ: (продолжувајќи да лапа, колку што му позволува можноста).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
ПАНДЕ: Зашто не е Влашко... Од Америка враќаат!... (Продолжува да лапа). (Останатите, со лајците в раце, чекаат да им објасни).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Јас ќе и најдам на Антица маж богат и, онака, зрел човек во години, а не што лапа муви како оној копук.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- Кленот е како Баждар. Лапа сѐ.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Сулоага, со ќуркот на едното рамо, чибук од половина метро в уста, едвај го лапа ќилибарот, се шетка и прави муабет, де со еден, де со друг чорбаџија Распрашува за дома, за деца, за стока и за бериќетот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ѝ беше пријатно да го гледа, да го слуша како и раскажува „закон божи", историја, природознание и друго; како одговара пред учителот без запирка и како лапа кај нив варена тиква, компири или кора.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во бистрата вода рибите се занимаваа со човечки игри: големите кленови ги прогонеа кон вировите неопитните рипчиња и ги лапаа, ѝ робуваа на невидената ненаситност, беа речни киклопи со едно око.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ти гледај да нема влага да не вие во крстот. И норовите да не ја лапаат плашицата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Соба преку црн праг мине, а зад неа модра пчела со топ стара мечка стрела, па мечката в река плива, но ја демне риба дива и ја лапа.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Навистина Чук Нам болувал - лапал премногу воздух и со ветар го посолувал.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Дури и најголемиот мудрец си ја лапа збунето брадата, сиромав, не знае како да ја прекине олимпијадата.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Ете, тебе ти е потребно да лапаш јаготки, а мене да си починам, да си позборувам ако има со кого.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Па, се разбира, рибите ќе му ги пржат, а тие на село често колат пилиња, па ќе лапа Мацко џигерчиња.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Лапај и грабај, утре ако сака и попот нека не покрие. Алчност и проклетство. Да.“ „Раскажувај.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А јас дека ситна, уште ме мислеа дете што лапа муви.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се прпелкаат риби, кленови и крапови, на суво, доаѓаат диви вепришта, ги лапаат и се дебелеат.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Си ги заборавиле куќите, лапаат туѓоземни муви.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
„Некој забуцал вила во ребрата на моето воле. Лапајте, проклетници, и протегајте се крај оган.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Биле ветроепци: кога не им се работело, местеле по ридиштата примки за еребици, барале рекички од кои со приготвени кошови ќе извадат риба или во шумата покривале со лисја стапици за дивина, па фатиле болвлива лисица и срнец со бел задник. Лапале и полжави и желки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И што јаде, со што ја полни утробата? Лапа птици: чапли, дроплички, пауни, и крка животни: јазовци, диви јарчишта, пци, и гладно е за човечки жили и коски.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
