лепче (ср.)
А кој мене в куќа лебче - бело, винце - црвено, постелица - свилена. Неранимајковец, разбираш ли? Ти си неранимајковец.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Мамо, дај ми лепче! - Па сега ти дадов, - вели мајка му.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Тропна надворешната врата, се слушнаа чекори, со тресок се отвори вратата од кујната и, - ете ти го Мирко. - Мамо, лепче!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Влезе и викна: - Мамо, дај ми лепче! Олижнатото парче стоеше на креденецот.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Трајче, занесен го слушаше гргорењето, гледаше во бистрата студена водичка, јадеше од лепчето и пиперчињата.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Но тој молчи. Го гризе лепчето и гледа во луѓето околу себе.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Првин јадеше секакви остатоци од јадењето, или лепче и сиренце.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Но попусто молел, попусто барал, лепчето не се јавило, го изеле преку денот птици или животни.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
И така замешај го, размеси го, направи неколку лепчиња. Па остави ги, отскриени, за да се потсушат. Да не можеш многу да изедеш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе се присетите кога мајка ви ви дава подзасушено лепче, а вие одбивате, барате топол леб.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Од Битола идат некои лиферанти, проматари и, скришум, продаваат тутун, ракија и некои лепчиња ко симиче, ко пресница. Носат меѓу ранетите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
МИ СЕ СЛУЧУВА, добри мои читатели, кога поминувам покрај некое училиште, да видам во кантите за отпадоци, а и покрај нив полно фрлени лепчиња! Убави, бели, свежи лепчиња!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
На самарот има дисаѓи полни со лепчиња, со кравајчиња, со поскури.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Знам и за кучињата и за кравите, знам зошто вујна понекогаш ме мазни по глава, ми дава лепче со сиренце само за да излезам надвор од куќи; знам и колку го налутува тоа мое влечкање по скали добриот вујко, него место не го земаше чекајќи да излезам од куќи.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Не бевме доволно достојни за парче пченкарно лепче и коцка сув мармалад.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Се ситевме со таа игра, ама не и со парчето пченкарно лепче и сувата коцка мармалад.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Мојата домаќинка секогаш ми даваше парче пченкарно лепче, по некое бонбонче, а јас им ги давав на партизаните што лежеа во болницата.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Таа од првото ново брашно добиваше и колаче, мало бесквасно лебче, или пушталка, бесквасна кифла.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Јас пробав и таквото лепче тогаш го оставив речиси неизедено.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Се истуширав и мајка ми ми приготви лепчиња печени на тостер со путер и кашкавал во средината, што јас и Бреза ги нарекувавме „Како Тони тост“.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
