малодушен (прид.)
Плачовите низ селото се носеа сѐ уште и Неда црна крпа пак од главата си фрли, повтор косата ја пушти, а плачот стана толку јак, - „Малодушни земјоделци, излезете од дворов!" - им викна мајката со гнев.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Малодушноста го разлокуваше; му се чинеше дека и самиот испарува со својата пот во едно непостоење.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Јас сум сила што руши. Поулавете од страв и малодушност, јас ве презирам!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И така ги јавнале тие малодушните и се создало пак тоа што е надвор - волците ги јадат овците.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Некоја сила му ги растави клепките и тој остро ги насочи своите презриво тажни очи кон оние што сакаа да ја видат неговата малодушност, страв и покаеност и треперењето на солзите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Не биди малодушен. Децата треба да се соочуваат со сите лица на животот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И еден со друг се бодревме за да се совладуваме, да почнуваме одново, да го искоренуваме плевелот на малодушноста.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Осакати! Посеј во нив малодушност. Осакати за да се плашат од нив и осакатените!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Зошто малодушност... Зошто така бргу се предаваш...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
На другиот ден, (на 318-т отци) одржав подолга реч храбрејќи ги малодушните, пробудувајќи ги заспаните духом, посветувајќи го народот во неговите црковни права, опишувајќи ја сликовито подмолната клевета врз основа на која патриархот Самоил ја укина архиепископијата Јустинијана I.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Самата девалвација на зборот „говор“, она што ја издава малодушноста на речникот, искушението на ефтиното заведување, пасивното препуштање на модата, свеста за авангардата, т.е. незнаењето, сето тоа претставува сведоштво.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Малодушно измисли некаква приказна како на мајка му одеднаш требала помош.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
И не биди толку малодушен.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не смеев да се препуштам на лоши мисли. Жена ми Агна, во едно писмо ми пишуваше: „Не смееш да се препуштиш на чувството на малодушност.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Секогаш далеку од бездушните кафеани и од малодушните девојки. Од одговорноста и работливоста. Од сезнајните и од нивните следбеници, од пократкиот пат и од вистинското решение.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Малодушноста ги прави несигурни.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Земјата и садниците испуштаа малодушен глас што можеше да се слушне додека ја впиваа влажноста.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Дали поради сопствената малодушност или инфериорност, или пак некомпетентност, за прв пат се почувствува исфрлена од колосек.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
А токму поради еродираниот морален хабитус на медиокритетскиот и малодушен феномен наречен „македонски судии“, насушно е потребно, добро и правично [bona et aequi], да се регулира 308 оваа „сива зона“ – со цел економски помоќната страна да не ја злоупотребува својата доминантна позиција на пазарот на труд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Парата драстично го менува човекот но не го менува табиетот на волкот нешто малодушно те оддава од внатре да покаже дека си ѓубре од човек
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
