манир (м.)
ЛЕНА - Држечка старица со јасно изразени нобл манири која на извесен начин делува одбивно. Во основа благородна.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Ми се чинеше дека е себична, а таа беше само дете, израсната по сиротопиталишта, без некои посебни манири, но не и проста.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
ЛЕНА: Само една стара аптекарка во пензија со можеби застарени манири и строги морални принципи.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Но и кога порасте, пак понекогаш му се јавуваа некои женски манири останати од порано, и од кој не можеше лесно да се ослободи.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Заради маѓијата, уште од раѓањето, Анко го облекуваа во женски алишта, му ја пуштаа косата да му расте долга, му плетеа плетенки, се дружеше и играше со женски деца, и како што растеше - добиваше женски манири, се однесуваше како женско, дури и гласот му стана тенок, женски; се интересираше за плетење, везење, за шиење.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Почна да се чувствува женско поддржувајќи ги сите манири на девојчињата со кои се дружеше.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Од друга страна, маниризмот на Гринавеј овде не го споменуваме како нешто негативно: неговиот манир во голема мерка е негов сопствен изум, и така барем авторски е легитимен.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во намера да ја оствари оваа цел, изложбата не беше презентирана во линеарен, хронолошки манир, туку беше поделена на тематски сектори.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Вашите глупи емисии и весници и книги и лова и коли и вашите спортски клубови и вашите кафеани и вашите манири, семејства, врски, министерства, вашата тивка подмолна омраза што блика на секој чекор кон „шиптарите“ (а јавно, најбедни кукавици, ниеден од вас, фашистоидни дебелковци) нема муда да формулира ма барем и малку подрастичен „десничарски“ став, а се шлепувате на цели контра- идеологии ко најниска можна животна форма, за вас и вирусите се еволутивен чекор напред. 10 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Тој имаше зелени очи и пријателски манири и ме праша каде е мојот стан.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Очекуваа некој кој има најмалку 50 години - веројатно поради страотната анахроност на делата кои беа изведени во манирот на раниот и среден барок.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тој научи да се прилагодува, да мутира и да опстојува како чуден смрдлив клошар со изненадувачко аристократски манири и животинска виталност.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Страната на убавите уметности, убавите манири, убавата литература, е страна на посилниот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Од манири, однесување, маски, закони, правила, напнати атмосфери.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Веројатно е сосема прифатлив човек со својот смешен манир поради кој не е ништо полош.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Летка понекогаш, летно време, го посетуваше во неговото родно село во Преспа; последниот пат дојде заедно со Стефанос кој освен што има спортски манири знае за возврат да биде фер.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
2. Борхесов шинел Творечката постапка на Александар Прокопиев веќе повеќекратно е доведувана во врска со „александризмот“ или, метафорички кажано, со синтагмата „Борхесов шинел“, во смисла на постмодернистичкиот манир од борхесовски тип, чија поетика подразбира: ерудиција, фрагментираност, колажна техника, алинеарна нарација, полифонија, интертекстуални игри, реторички стратегии на писмото...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
По манирите или по џебот, според тоа како го вадат лебот?
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Еднаш се осмели и да ме праша зошто не сум плачела кога ме навредувал и зарем не ме измачувало сознанието дека моето срце во однесувањето немало женски манири!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Додека Влаинката се растрча по комшии да бара млеко и бибер за чудниот гостин, Марин Крусиќ, според трговскиот манир, направи да не изгледа неблагодарен, па веднаш почна да раскажува за медитеранските новости, една од кои беше и грипот што сега владеел по пристаништата кои се во моментов под карантин.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
