математика (ж.)
Ѝ раскажа приказна на Ели, држејќи ја во скутот, ме пофали мене за двете петки на писмените работи од македонски и математика, направи некаков пудинг за по вечера.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Имаше нешто толку топло и нежно во маминиот глас и така слатко приспивно, и јас заборавав на сите задачи од математика, на сите домашни и заедно со Ели се занесував во сладок сон.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Во моите помлади години, свртен со многу поназначена љубов кон медицината и математиката, јас со посебен интерес го изучував проблемот на психеделичката уметност.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Наставникот што му предаваше математика, предвидуваше дека ќе стане гениј.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Хористите, со и без маски, грабаат од кошарата и танцувајќи по ритамот на блузот, со уживање ги гризат јаболките. таа во кадата или чинот на капењето како ритуална вертикала мојата пријателка ужива во решавањето еротски криенки низ антиката гилгамеш и енгиду ахилеј и патрокло како топли браќа незаситноста на хачепсут само (за) доволноста на хиполит ноншалантно како дома си влегува во неизмерната живост на паганските олимпи го бакнува кастор во левиот полукс во десниот образ со сибила ги претресува најновите пикантерии мислев се работи за умешност научена од библиотеката од таткото универзитетски професор по математика дека едно попладне не видов како се капе како си игра со сапунот по кожата силно возбудувачки сепак наивно така црномурестата египетска божица си играла во нил со младунчето хипопотам миноската голограда девојка со острите рогови на бикот дијана со шумските извори сосема лесно можев да ја префрлам во персеполис атена картагена нинива меѓу бадемовото млеко гулабовите очи јасминовиот цвет сокот од лилјан босонога ќе стапне меѓу нив во насмевката нитрага од исклештениот грч на дојденката најскриените катчиња на висечките градини се отвораат пред неа мокра сфинга сред куќните змии ограбувачите на пирамиди светите писма лавиринтите сиот си се вжештил ми вели не е тоа секс одговарам тоа е мит и влегувам во кадата есента веќе ги пожолти градските улици или фотоапаратот како детектив
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
„Секогаш да им дадеш на другарите. Што работевте потоа?“ „Вежбавме математика.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Бегаш од часовите по математика за да ми пријдеш – јас бегам од часовите по самоубиство за да не се разминеме.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
(Ако напамет правам математика без да ја разбирам, имајќи ги запамтено правилата за манипулација со симболи, дали „виртуелниот ум” во мене разбира?)
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Бодлер доживува слична состојба и кажува: „Нотите стануваат броеви, а ако имате и малку дарба за математика, мелодијата и звучниот склад што го слушате задржувајќи ја својата сладострасна и сетилна карактеристика, се претвора во широки аритметички операции во кои броевите раѓаат броеви и чии фази и настојувања ги следите неверојатно лесно и снаодливо, токму како изведувач”.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ја губи врската со пријателите од Кембриџ, а Расел во фуснотата на „Воведот во математичката философија”, која е објавена 1919 година, признавајќи дека на важноста на поимот на тавтологијата за дефинирањето на математиката му укажал „мојот поранешен ученик Лудвиг Витгенштајн”, додавајќи дека не знае дали Витгенштајн го решил проблемот на дефинирање на „тавтологија”, „или дали е воопшто жив”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во 1965-6-та тој поминува уште една година во Европа и потоа се враќа во САД каде ги започнува своите постдипломски студии по математика на Беркли универзитетот во Калифорнија... 1976 година одбранува докторат од теоретска физика на Универзитетот во Орегон.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Но од онаа страна на теориската математика, развојот на практиките на информација мошне ги проширува можностите на „пораката“, сѐ до точката до која таа не е повеќе „пишан“ превод на еден говор, пренос на едно означено кое би можело да остане говорно во својот интегритет.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ниту студент на квантна механика, инженерство (машинство), или математика не би поставил такво прашање; наставникот е таму каде што е, бидејќи знае за предметот повеќе од студентот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во рамките на културите кои го практикуваат таканареченото фонетско писмо, математиката не е само енклава.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Или пак дека како дете бил фасциниран од идеите во физиката и математиката; во средно школо и на факултет ги следел своите научнички и лингвистички интереси и му се развиваат и уметнички амбиции; ја открива својата длабока љубов кон многу композитори, особено кон Бах и Шопен.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Дефинирањето на ВР со телеприсуство угодно ги исклучува имагинарните светови на уметноста, математиката, и забавата.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
„Тајните симболи“ ги сочинуваат јазиците на компјутерите и математиката, а „моќните зборови“ ги инструираат компјутерски- раководените системи да ги извршуваат Херкуловските задачи.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Подоцна, во педесеттите и шеесеттите години, советскиот математичар Владимир Арнолд детално ја анализирал математиката на хаосот во осцилаторите, што е и срцето впрочем.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ваквиот заклучок се наметнува без оглед на употребениот јазик за составување на описот, вклучувајќи ги тука и сите научнички јазици на математиката и компјутерските програми.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Затоа тој создаде нов тип на математика, топологијата, која е некаков тип геометрија што се бави со постојаностите и врските меѓу променливите величини.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
