меси (несв.)
А јас за тебе се тепав, го фатив она апашче, што те месело и...
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Пра не дава да падне на неј. Море месење, море перење, крпење, не се знае оти немаат живи домаќинки.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кај невестините, пак, свадбата почнува од петокот, кога се меси тестото, како и кај зетовите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ами таа не знае ни да месе, ни да пече, ни да влаче, ни да преде, ни да ткае, бре брату, ни да шие.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ване пие в меана. Се готви да дојде и да го меси Арса.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Добра беше таа. Од последниот грст брашно му меси леб, го прекрсти и го натопи со солзи, потоа му го предаде со благослов.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ја лелееше неговата свест. го влечеше кон далечна нестварност. Ја месеше неговата магла како што се меси тесто и ѝ вдахнуваше живот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Како да меси тесто, темницата на сѐ му даваше поинаков облик.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Да го растрива Никола, да бдее над него, со Садие да ја реди бавчата, да ја учи како се меси пита, како се прави чомлек...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Меси нешто и прати ми на меана.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Добро, Коле. Ќе ти месам зелник со штавеј и ќе ти пратам ручек по Рушка.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
За да се одбележи тој домашен настан, Султана ги засука ракавите, отсеа брашно и меси турта9).
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Сега мајка ми ни меси некакви грутки од трици.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Бојан зеде една стара, крпена торба, пушти во неа парче тричник, оној леб што од трици нарочно го месат за кучиња, префрли преку рака мало секирче со куса дршка и тргнаа.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Што беше уште почудно, Дуковци сееја и просо, чие семе одамна кај други веќе беше изгубено, па во одредени денови, на празници, жените месеа просеник, леб од просо, необично вкусен и пожелен за оној што го јадел како дете.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
За кучињата мајка му в село месеше посебен леб од трици- тричник.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Но се заинати жена. Запна: — Ако не ми кажеш кој се, ниту месам, ниту печам; па ако сакаш тука на прагот пресечи ми го вратот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Е, кој се, де, кој се? Сакам да знам за кого ќе месам леб, зелник. Кого ќе ранам од нашата сиромаштина?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ги отспрегна воловите и тргна да си оди дома. Треба да нареди да се меси леб за утре.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Туку оди малку брашно да сомелеш, велам, да месиме нешто за закоп, велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
