мечта (ж.)
Пред свадбата девојките, затворени ко пилци, сред мечтите се носат рој. Нив бог ги гледа.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Таа одвратна маска сака во мене да легне да ечи меѓу младите брегови на соништата и да ги исполни со чадот на стравот и на тагата и да ги исполни со чадот на слабоста пред смеи мечти
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Ноќва како затнат оџак е темна и зачурена. Маглите се чадот од прегорените мечти во душата.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Еден трепет по местата познати зошто се игра со праменот на моите мечти
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Тоа беше празник на душата, празник на сѐ најубаво што беше таа, со сите свои копнежи и мечти.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Канделабрите се угаснаа. Полноќ. Миг кога нараснуваат желби, копнежи, мечти. Пак се запалија. Нова година!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„О, како е чудесно убаво сѐ овде“, се тргна и тој и осети како му пламнува во душата нов, посилен копнеж за непреодоливата мечта...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тука има само една единствена мечта: да стигне под темелите на одвратниот молох што го крие злото во својот железен стомак.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Некоја трага посилно втисната во свеста од многуте заборавени или сосема избледени мечти.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Гледајќи ја оваа маса од расчувствувани лица, Арсо се прашаше самиот себеси, зошто овие сериозни лица - запотени, стеснети и опијанети од љубопитност, ги заборавиле своите секојдневни работи, многу важни за самите нив и се претвораат овде во наивни, пакосни или добродушни гледачи, зашто им е потребно тоа да се согласуваат со оние што обвинуваат и на таков начин да си ги прават душите тврдокорни, барајќи во себе презир, непопустливост и казна за оние што се млади и непокорни, но очигледно способни да ја платат највисоката цена за таа своја непокорност, за тоа свое несогласување и за мечтата за нешто што го нема, но треба да дојде, зашто без него нема смирување и среќа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Таа златна пара му ги подгреа мечтите на Бојан, па често се скиташе по тоа место, што го нарекоа Селиште, и смислуваше разни цареви, царици, дворјани, замислуваше разни војски и битки водени по овие места.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И дур се дрочат наоколу плодовите по неа се цеди мечтата по незбиднатиот род.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Детството е како еден необичен, убав, долг сон. Во детските мечти сѐ е можно.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Пред нас стоеше сликата на Грамос и на Вичо што красноречиво ја опиша Високиот, слика многу поголема отколку што беа нашите мечти, а во ушите имавме одзвук на бомби, митралески и автоматски рафали.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Дали улогата на доброволен затвореник ја прифатив затоа можев да бидам непредвидливо смел само во мечтите, или поради коприната во која ме заплеткуваа вештите прсти на трите стари дами?
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
На денот повторно му ги нудам на дланка искорнатите мечти.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
И најотворена негова декларација станаа зборовите од романот „Очај“: „Највисока мечта на писателот е да го претвори читателот во гледач“.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
ЉУБА: Еве ќе слушнеш. Ти си ништо, бескорисен човек, шуплив орев, само површно одозгора позлатен, и никогаш нема ништо да создадеш, а секогаш ќе останеш она што - си, провинциски портретист, со мечта за некаква лазурна пештера.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
„Мене... мене одамна”, проговори со тежок здив старецот, „Ми се допаѓаше мечта за блондина... од петнаесеттина години... и токму под вакви околности...“ 156 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Тоа беше безнадежно, дури и како мечта.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
