минијатурен (прид.)
Рицман е силен. Го симнува кловновскиот минијатурен цилиндар од своето голо теме и вади од него многу шишиња.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Како минијатурни школки на мазна морска карпа.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
На безброј места крај самиот пат, речиси пред секое село, се организираат минијатурни изложби на убави и големи јаболка, на грозје, на сето овошје и зеленчук што виреат во овој крај а, крај секоја од изложбите, девојки во живописна влашка носија точат шира штотуку исцедена од слаткото грозје.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Потоа, со нагласен апетит, изедете го вашиот минијатурен двојник од марципан, желе или жолт пудинг.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Неколку минути штама, потоа низ зидовите допираат Фјодоровите псовки, па шумот на минијатурниот клозетски водопад.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Полека го зема клучето од ланецот околу вратот и повторно ја нави прекрасната минијатурна градина.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Како жртва на јапонски микробионички експерти кои вметнуваат минијатурни кеси со микро токсин од времето на руските војни во неговите артерии, Кејс страда од бавна смрт.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Роторите се движеа, течностите блеснуваа, течејќи во минијатурни потоци низ исправувачите и вентилите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Беше надвор и чекаше. Изгледаше како најобичен техничар на одмор, во пластичен шорц и смешна Хавајска кошула врз која беа отпечатени зголемени слики на најдобрите микропроцесори на неговата фирма; благ мал човек, еден од оние што се опива со саке во барови каде продаваат минијатурни оризови кекси со додаток на морска трева.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
На памет го знае секое животно, птица и риба во оваа минијатурна зоолошка градина.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Станав минијатурна, лесна, подвижна.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Другите размислуваат за употреба на ‘интелигенцијата’ на компјутерот како интерна протеза: „Минијатурните плочки од силикон ќе ни овозможат моментно знаење на странски јазик или на теоријата на релативност.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Морав да поднесувам извештаи за минијатурните суштества, а околу мене во крикови или тивко, умираа луѓе, со изрази на длабока осуда, со клетва кон империјата на Сталин.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Лево од нив неколку приземни куќарки. И малечки, скоро минијатурни градини.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Можеа да се видат неколкуте извиени букви, во чудесна, небаре калиграфска игра во нејзините писма, како минијатурни споменици на една недокрај возвратена љубов, постојано одложувана за некои други времиња коишто никогаш не стигнаа.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Според постојаниот ритуал, Татко ќе појдеше во одајчето десно од чардакот, во тој негов минијатурен балканвавилон, кое беше приспособено во негова малечка библиотека и во работно катче и таму ќе се задржеше некое време.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Врти се роју умен, вртлогу
ти кој си на небо, биди на земја
вртилишта, улишта, восочни легла
рам-меморија на приземје и кат давам
за твојот „латински џагор“26за твојот бесценет секрет
меден збор, афродизијак
и медовината капната од небо ти ја давам
на серафим налик и на мираз
од нечија блага душа
и изблик на вечноста ти нудам
„гола како кокошкин врат“
за да се собереш, сакана
да дојдеш на врв врба
во моето гнездо озарено со етер
со екстракт од масло
со медоносно билје
ти нудам енигматични игри
крстословки, ребуси
пополнување на празнините и сотките
осмислување на келиите -
безбројните восочни клетки
ко минијатурни смрчки
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Кога ќе има зборуваш на луѓето дека тие се светии дека живеат обвиткани во минијатурни ѕвезди, ќе те гледаат чудно, не верувајќи во тоа што зборуваш.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Реков „навидум“ бидејќи тоа е само мамка што ја смислила природата за да ги заштити жителите на овој минијатурен екосистем од крволочните предатори што демнат наоколу: бучните моторџии, трговските патници, те носителите на судски повици.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Сребрените жици на водата со сенките на златните жици на сонцето, се умножуваа во минијатурни ѕвезди кои весело летаа низ волшепството на просторот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
