надарен (прид.)
И уште двајца: Циганчето Паљо, молчеливо сираче со расечена зајачка усна, и Васко, надарен без страв да фаќа живи гуштери, жаби и змии.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Така сега Крле прескочи уште првата година во II одделение и со својата бистрина и надареност просто го зачудуваше како даскалот така и сите ученици, а најмногу од сите се чудеше и со особено задоволство се насладуваше Нешка, која сега немаше потреба на часот скришум да го погледнува, ами на секој одмор сѐ го дочекуваше заедно да излезе со него и брата ѝ Стојана и тројцата да си ги повторат задачите или да си играат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Игро мудра, само таква биди, разгрни се сета богато надарена, и секогаш во животот иди од несекидневноста чиста и озарена.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Тоа чудно, силно човечиште Трифун Трифуноски, се виде, не бил само во нозете надарен.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И тој е надарен со физички (андрогин), темпорални (бесмртност) и духовни (свест) одлики што го разликуваат од обичните луѓе.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И покрај големиот број на дроги кои творците низ историјата ги користеа за поттикнување на креативноста, сметам дека психоделичните дроги имаат посебно значење за творештвото, првенствено затоа што, во една фаза на своето делување, нудат најсодржински и непознати искуства, кои надарените личности можат потоа да ги транспонираат во уметничка форма, без оглед на цената што ја плаќаат, а таа неретко може да биде висока, што ќе го видиме од подоцнежните излагања.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Веќе во прологот, Тесауро изјавува дека надарениот со остроумност се разликува од плебеецот; таквиот најнапред раздвојува а потоа спојува.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Пророкот меѓутоа не е никаков поединец од природата или од бога надарен со надчовечката моќ на осознавање, визионер на „надстварната“ спиритуалност и божествените чистота и моралност.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Лесно ми одеше, оти онаа вечер кога открив дека сум надарен за качување, јас ја вежбав таа точка секојдневно во дворот на Земанек.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А јазикот мој не за собитија, туку за сказанија беше надарен и со таков мед беше орвоухранет.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тој беше згоден, силен, умен, надарен за уметност и полн со физичка издржливост; беше виртуоз и на перо, и на разбој; не знам зошто се вљуби во мене.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Дури и поединците кои веруваат дека се надарени со ваква дарба мислам оти треба да се бараат помеѓу помладите?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ќе си поиграат поединците со ваквата дарба извесно време, а потоа наеднаш изненадени и самите ќе откријат дека дарбата ги напуштила, а некој, на кого дотогаш воопшто не му обраќале внимание наеднаш ќе се јави и бесрамно ќе објави оти токму тој е единствениот кој е надарен со поглед во иднината, и сите поранешни јунаци, избезумени, ќе слушнат дека тој, новиот, всушност ним им заповеда и дека бара од нив часкум да се свртат назад.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Господи, таа отсекогаш беше надарена и од најголемата збрка да извлече лична корист.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Утредента Едо брзо и лесно, благодарение на својот усет за работењето на моторите со којшто беше очигледно надарен, му ги смени плочките на кочниците после што течноста во садот за глицерин се поткрена и светлото на шалт-таблата престана да се пали.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
- пиши, пиши... пиши, пиши... - ...тој пред да се роди бил надарен... а наш човек, во Виена... триста и шеесет книги да смисли... од крај до крај...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Еќрем–беј Влора, ќе се вреже во мајкиното сеќавање како прекрасен човек надарен со незапирлива добрина, љубов, но и смисла за хумор.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Треба да си надарен со скиснат ум па да не дојдеш до заклучок дека зад овој божем банален случај не се прикрива некоја подла намера.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тој веќе го учеше синот на Тајкота на изработување хороскопи и кога Сандри му рече еднаш дека чувствува како и цвеќето, и дрвјата, можат да имаат своја судбина одредена од ѕвездите, тој полетно се согласи како презадоволен учител со својот надарен ученик.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Иако автодидакт, во проучувањето и откривањето на јазиците, надарен со силна дарба и интуиција во учењето на новите јазици, тој добро знаеше дека лингвистиката е комплексна и ригорозна наука.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
