нанишани (св.)
Ја извлече десната рака од џеб и без колебање нанишани, не нанишани, го дигна револверот во висина на нивните невидливи усти кои што рекоа халт.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Нанишанив - бум! Лисицата се тршна на снегот. Ја нарамив и право ваму.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Тој не чекаше, тој сега ја нанишани така добро, што притоа цевката не му потрепери ни за влакно.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше празен, додека слушаше како оние двајца продолжуваат да разговараат дека ниеднаш не може добро да се нанишани само по гласот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се додржуваше на тоа место, застанат и обидувајќи се да нанишани, наспроти на тој ветер, со последните сили. Еднаш успеа и да фрли.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тој ја зеде мојата рака во својата, заедно ја стиснавме рачката од големиот пиштол, нанишанивме и го повлековме орозот.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Го нанишанив в чело и му реков: „Збогум, збогум, душо ...“
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Ја грабна студената пушка со студените раце. Нанишани на зградите, на кулите, на колибите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Едно убавичко, цврсто момче од девет години рипна од зад масата и нанишани во него со автоматски пиштол-играчка, додека неговата помала сестра, околу две години помлада, го правеше истото со едно парче дрво.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ако си граматик или сказник, писател ако си, и ако ја напишеш првата реченица точно, тогаш си постапил како вешт ловец кој добро нанишанил пред да ја пушти својата оптегната стрела во пленот свој; ако не, безумие во сочинението настанува, и сите подоцна родени зборови, гласови и букви се залудни.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сега, нанишанети кон Даниел, со нежен прекар му покажаа дека безволно му ја полни повторно чашката.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
По втор пат влезе во шаторот, нанишани внимателно со многу концентрација, но пак промаши.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
