насилен (прид.)
Пред очите наши, затрепкани в уплав, тој беше демон што сечеше тела; на одмазда гласник да казнува секогаш решен насилни, пљачкашки дела.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Во 1885 год. таа насилно беше присоединета кон Бугарија, поради што Србија ја нападна младата бугарска држава, но ја загуби војната, со што се создадоа нови околности за развитокот на националистичките пропаганди во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Да полудат пред глетката на грубата и насилна смрт.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се прегрнуваа тогаш и се пуфтаа по рамената, како две разбеснети живинки, врескајќи притоа насилно од сите други нивни врескања на фудбалските натпревари.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И сега те плаши грмењето одозгора. И ластовиците оти ниско летаат и насилените муви и болви што те касаат поулавено.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Докторот што го прегледа, рече дека е последица од насилното спречување на функцијата на левата рака бидејќи кај левучарите тоа е вродена особина да се склони повеќе кон развивањето на левата рака.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Моќта кон метаморфозата – да се биде насилен, дрзок потоа без напор ранлив, кревок – во музиката е вродена и поради тоа, што таа, во сета своја валентност, останува женствена, нејзините визии сонувани.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Сум свикнала на болка и не ми се умира насилно.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пред да биде уапсен поради реметење на јавниот мир (зошто се обидуваше насилно да ја свлече растревожената Чикита), тој стигна да изјави дека изборот за мис е чиста провокација; имено, татко ѝ на Чикита е водич на „федералистите“, а и нејзиното бикини било во боите на националното знаме на големиот сосед“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тие мораа да докажат и покажат дека социјализмот мора да успее, по фазата на насилната колективизација, национализацијата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Насловната беше темпирана за “Денот на вљубените”, (Св. Валентајн), и прикажува бакнеж меѓу Евреин - Хасид и Црна девојка (според фризурата, со потекло од Карибите), во време кога во New York се случуваа изразито насилни конфликти меѓу Хасидите и Црнците од Бруклин.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Рече дека Хироши е чудак, тип кој разбива парадигми, извртува цели полиња на науката, носи насилно преиспитување цело тело на знаењето.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Целото придвижување на денешната психијатрија, епитемизирано во DSM-III прирачникот кој е преведен на осумнаесет светски јазици, е во тоа што таа ширум светот го пропагира лишувањето на човекот од неговите цивилни слободи, од неговиот хабеас корпус; плус насилна хемикализација, заточување на луѓето, примена на електрошокови и мачења што не предизвикуваат телесни повреди, а сето тоа со цел да се хомогенизираат луѓето што не се наоѓаат „на линија“. 60 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Нашите погледи бавно шетаат по тажните изрази на светците, некои насилно оттргнати од фреските и иконите, принудени на незамислива функција, потоа тука е симната Богородица од олтарот – за да се покаже дека е направена од пластична материја, односно дека нема ништо вечно во неа!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Неговото задирање во приватноста не е насилно бидејќи изложувањето на феноменот на урбана култура во градски простор мора да биде нешто што граѓаните нема да го доживеат како вознемирувачко продирање во секојдневието, туку како дел од околината со кој се служат и во којшто живеат.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Сѐ е толку таинствено, ама жарот на лудото срце да дознае што се крие во оваа невидена, ретка земјина форма, го потиснува стравот и те води, речиси насилно те влече кон тајната.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Не станува збор за некоја насилна синтеза, како што размислува јакиот хуманистички субјект што синтезите мораше да ги воспоставува според принципот на државен удар и исклучување на неподобните мисли од подобниот систем.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
XIX Единствената добра страна на мојот насилен престој во Атеистичкиот музеј, храм на антиверувањето, беше неговата дијаболична сугестивност да го забрзува во мојата свест и потсвест, поврзувањето на мојот поранешен живот со сегашниот, да враќа во мене заборавени, речиси архетипски семејни пораки.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Неговите блиски кои останаа во земјата, преобратени од христијанската во муслиманската вера, без да ја доживеат лаицизацијата на која можеа да сметаат нивните блиски заминати во Ататуркова Турција, сталинизмот насилно ги „лаицизира“, ги стори поданици на првата атеистичка држава во светот!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Деструкциската уметност комуницира такво визуелно знаење што може да ја оживее материјалноста на животот од насилната, дисконтинуирана деструкција која го загрозува опстанокот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
