нероден (прид.)
Се плаши да погледне Со погледот ќе го разбие прозорецот. И стаклата ќе го разранат. Голото тело на нероденото.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Годинава се беше случила неродна и феласите ги чуваа овие спасоносни плодови за гладните месеци коишто веќе беа дојдени во овие зафрлени населби.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И Патрокле (нека му ги бере гревовите ортакот) ги брои тука деновите, ги дели ноќите со виновниците и со од мајка неродените. Сѐ заради ортакот - „човек лукав и вреден“.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Така наврзувавме штогоде; на нероден Петко му сучиме повој, си правиме Богородица. 42
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
За да живееш не треба да се родиш, му велам, само неродените не умираат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ама ова не е раѓање, туку убивање на нероден живот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Збиваат и се демнат, никако да стасаат еден до друг. Под нив е кал и неродна мртвица, плазика во која ни мравка не живее, над нив се протега глува ноќ.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
И кога ноќе, шепотејќи со дланка на уста молитви, ќе се сетел за таа глава, умирал; не можел да не мисли дека нејзиниот труп гние во призрачната куќа-кула чија чкртава врата непрекинато ја отворал и ја затворал лут северен предвесник на долга и тешка зима низ чии виулици ќе се тетерави безглава сенка на еден непокорен поет, оној што пеел помеѓу истрели за своите неродени деца и за нивната непозната мајка меѓу ѕвезди и сини пеперуги.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
1. Ги дочув тие сребрени труби од далечината со глас и звук кои надоаѓаа по аголот на зборот со плачлива желност на нероден чекор.
„Чекајќи го ангелот“
од Милчо Мисоски
(1991)
Се зачу орелот, заграка гавранот, и најпосле, слетувајќи на нивните раце со ѕунење, како шум од невреме на некое сеуште неродено лето, притоа правејќи го последното свртување и воздишка, се огласи соколот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Или ќе ги извикаат имињата на другите неродени или дамна мртви и одвеани од ветерот што мириса на вино или на сол или тивките струења што го издигаат балонот или ветерот од хемискиот оган.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
На пример, искуствата на жените за нивните сопствени тела и за нивните плодови (родени или неродени) би ја предизвикале крутата дихотомија на внатрешно/надворешно и јавно/приватно на начин кој би провоцирал различни одговори ако не и уште повеќе прашања за проблемите коишто се поврзани со идентитетот, врските помеѓу себството и другите, и оправдувањата на либералната демократија.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Гласови од утробата му ја шепотат радоста на будењето. Неродено дете, илузијата за промените го дои заборавот за крвавите пори што ги наследуваш. 66 Margina #19-20 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
И птиците, и луѓето, и дрвјата – се што е родено на земјава, па и она нероденото, ја замоли со прекорување: “Оди си, Стара Годино.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- А јас? А јас? – Довикна и Нероден Петко клечешкум.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Не сум никаков Нероден Петко. Ни роден, ни нероден.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
За кого, му падна ненадејно на ум да се запраша, го пишува тој својот дневник? За иднината, за неродените.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но каде брзам јас? Каде трчам! На нероден Петко му кројам капа. Зошто сум таква брзица?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Остана, писателу, твојот иден, сѐ уште нероден биограф, без важна документација за одгатнување на твојот лик!
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Но, по пат, изгледа, изумив да спомнам дека барајќи го проклетиот влез на зградата, каде придавката „проклет” има многу повеќе од само доопишувачка епитетна вредност, размислував за човекот кој беше толку музички талентиран што не можеше да го издржи притисокот и товарот на славата, па реши да се повлече во манастир и целата своја неродена музика, сиот талент што Бог толку дарежливо му го беше доделил, реши да му го врти нему.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
