нигде (прил.)
За тажење, досега нигде неслушнато, Неда најпрво знакот го даде; И расплете коси, над мртвото затажи чедо. ..
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Па го карах и го учех себе си да чуват, да не казват љута дума Турчину си нигде...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Врвех си дни, недели, нигде нема ништо, сегде тихо, сегде мирно, радост и веселба!
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Јас вас до денеска не сум ве видел ни во некое село ни пак во некој град; летово јас со еден дуовник го шетав сиот наш вилает и по села и по градови; арно ама нигдека како вас Човек не сум видел.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Блиска рода нигде немам, ни при живи дел да земам: Немам либе...
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Во историческите документи нигде никакви македонци нема. Македонски блгари- да.
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Сум гледал рујна пролетна зора, сум гледал орел во крилен лет, сум гледал реки, езера, мора, но како тебе прилеган Пирин не видов нигде на овој свет?
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
— Таман се позавати горедолу со сермиичка, па ете, го најде ампа, му умре Стоанка и сега пак остана како никој нигде, ни опран, ни закрпен, ни асолно најаден и одморен.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Крсте патема нигде не се врати на учење, а немаше тој ни што да учи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таа била девојка сираче, само со еден брат когошто Турците го однеле на заточение и без нигде никого, па кога овој ја грабнал, никој не ја побарал.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Коњаникот во часовникот го минуваше својот пат оставајќи зад себе трага на огромна празнина. Не брзаше нигде.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Освен негде, на многуте дна на потсвеста, или свеста, или нигде.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Беше сплеткан до грклан во своите врвици што водеа кон нигде. „Решуваш гатанки, другар брат?“ Брат му ги стегна јазлите на тие врвици. „Сѐ е решено.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се клештеше, јас поп, жандарм, робијаш, јас вечен патник кон нигде.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сестричките толку го сакаа, што нигде не го пуштаа да оди сам. Каде и да одеа, сѐ за рака го водеа...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Како неа нигде нема.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
А јас само во водата пливам, нигде од водата не излегувам.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Одново бродиш – а неа нигде ќе ја нема И сѐ што ќе видиш пред да оземјиш, пред да онебееш Ќе биде сликата: Си играат две дечиња заборавени крај водата сина Едното уште кружи – другото се вика Разделина.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Тоа беше пруга што нигде не води.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Децата ги немаше нигде.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
