оглуви св.

оглуви (св.)

Не знаеше: ја демнеа, и таа во тој час не можеше да ја разбере смртта, од која скоро ослепе и оглуве.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ги пуштавме од раце само тогаш кога од јарешкиот вресок ќе ни оглувеа ушите или ќе нѐ заболеа нозете од клоцање.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Народот е ослепен и оглувен од страв и треба да му се каже кон кај треба да гледа и што треба да слуша.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Изгледа ослепувал тогаш човекот, оглувувал на таква работа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што оглуве, си велам, оти го нема да се јави.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Волчицата почна да се прикрадува кон трлото, полека, нечујно, речиси не допирајќи се до земјата, за да не биде пак изненадена. Но знаеше, ја демнеа, и таа во тој час не можеше да ја разбере смртта, од која скоро ослепе и оглуве.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мислиш сѐ оглувело.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така правеле и топџиите во војна за да не оглуват.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Во Пансионот на видно место стоеја и Правилата за однесување со кучињата во кои пишуваше: „На секое куче треба да му се почитува правото на природен живот; не смее да се злоставува и да му се нанесуваат физички и психички болки; секое куче има право на заштита и нега; треба да се сака такво какво што е, зашто тоа не е во состојба да бира сопственик, а сопственикот го бира него; ако не чини, треба да му се помогне да се поправи, а не да стане жртва на лошото однесување и изживување; не треба нетрпение и брзање веднаш да се научи на сѐ, ами треба да му се даде време да сфати што се бара од него; не треба без причина да се разлутува или казнува, зашто и тоа може да изненади, да врати; првиот удар тоа го простува, зашто мисли дека е случајно удрено, по грешка, но ако по втор пат го удриш, сфаќа дека е намерно и тогаш ударот ти го враќа со уште поголема мера и те замразува со сета своја душа; тоа најчесто е само и нема никого освен тебе: разговарај почесто со него и самиот ќе се изненадиш како те разбра; љубовта со љубов ти ја враќа; и тоа, како и човекот, има своја судбина: не придонесувај да му е тешка; ако остари, ослепи или оглуви, ако стане неподвижно и остане без заби помисли дека тоа може и тебе да ти се случи, зашто староста е иста за сите; не однесувај се кон него како кон некој обичен предмет, зашто кога ќе го изгубиш, ќе видиш колку е жално; испрати го на неговиот последен пат и размисли дека секоја смрт, било таа и на животно, е загуба за сите: еден живот помалку на земјата”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Која сила го донела, по кој пат дошол, не можеше да им одговори зашто беше онемел, ниту можеше да ги слушне зашто беше оглувел.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во песјото место сѐ се стаи, се притаи. Оглувеа стените, онеме и пештерата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Фронтот оглувел и занемел. Можело да се чуе птица да прелета, бубачка да запрета, ветка да процвета.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Еразмо, оглуве на рикањето на бикот Чако, што доаѓаше од другиот крај на гората.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Се гледаше така, долго, заборавајќи на својата жед, а тоа беше главната причина, што со трчање дојде до езерово, оглувувајќи за рикањето на бикот Чако, што доаѓаше од далечината и ја цепеше гората.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Наполно беше оглувел на рикањето на бикот Чако, кој сѐ уште го довикуваше.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Томе Манев. Ене, сега се прави наглув божем од топовите во борбите оглувел.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
на дуњава има многу дупки: дупки во времето дупки на патиштата (кон посветла иднина) дупки во умот и помнењето дупки во историјата дупки на кофите дупки во самите дупки во дупнатите дупки секој глас мигум исчезнува нема довикување, нема ехо нема навивање за нашите нема паради на гордоста нема врескање во маалата нема лелекања во градските населби ги нема ни паролите на пролетерите од сите земји дупнатите дупки се царство на глувотијата, мавзолеј во изградба на глувата глувотија во глувите дупки оглувуват деца пред да вкусат кисела зелка а старците веќе одамна оглувнати го трпат неизбежниот пораз што пред да пропаднат во глувите дупки им го претставуваа како живот некои старци сакаат да им пукне бојлерот додека се тушираат арно ама во глувите дупки и бојлерите експлодираат глуво и на тој начин го даваат својот придонес во размножувањето на општата глувотија во која старците загинуваат од глуви експлозии.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
- Господе, ако постоиш, чувај нѐ од најлошото и стори полни да ни се ранците со леб и топли чорапи да ни греат нозе, цокули дај ни здрави за да не газиме на босо, панталони и топли шинели стори да имаме сите, маршеви по студено и врнежливо нека нема, од бој да се враќаме неповредени, куршум да не не фаќа и лесни да ни се пушките и стори, Господе, што повеќе топол граф да има барем и со малку мевце, комесарот нека не вика и стори кодошите да ослепат, да оглуват и онемат... Амин...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)